CCF20110902003

CCF20110902003



stężeń wodnych roztworów cukru (ekstraktu). Korelacja miedzy wartościami współczy nnika refrakcji a stężeniem roztworów cukru (skala cukrowa-%wag), detektory w HPLC. Polarymetria: W ykorzystuje zdolność niektóry ch zw iązków do skręcenia płaszczy zny św iatła spolary zowanego w prawo lub lewo o określony kąt a. Obliczenia ilościowe: stosowany wzór Biota: c=a-100/1-: c-stężenie oznaczanego zw iązku [g/100cni3j, a-zmierzony kąt skręcenia, - skręcalność właściwa, 1- długość rurki [dm], Nefelometria/Turbidymetia: rozpraszanie światła (efekt Tyndalla)

Nefelonietria: pomiar natężenia światła rozproszonego przez roztwór mętny (koloid) w kierunku prostopadłym do kierunku padania. Zastosow anie: do ilościowego oznaczenia substancji, określenie wielkości cząsteczek koloidu, określenie stopnia mętności (woda, soki) w skali krzemionkowej lub w jednostkach umowny ch NTU. Turbidy metria: zależność między natężeniem promieniowania padającego L a natężeniem św iatła przechodzącego przez roztwór wykazujący zmętnienie Ip. Ap=S=Vlp Turbidynietria: Lampa- przy słona- kuweta- fotokomórka. Nefelometria: lampa- przysłona-fotokomórka- światło przechodzące. Metody rozdzielcze: Chromatografia: Technika rozdziału, która opiera się na w ielokrotny m podziale składników między dw ie nie mieszające się ze sobą fazy stacjonarną o dużej powierzchni i nieruchomą, ruchomą- przepływającą w jedny m kierunku.

Rozdział składników mieszaniny następuje wskutek różnic w ich współczynnikach podziału między te dwie fazy. Podział metod chromatograficznych: -rodzaje stosowanych faz (gazowa, cieczowa),-zjawisko: adsorpcyjna, podziałowa, jonowymienna, -postać fazy stacjonarnej (planarna kolumnowa). Podziały te nie wykluczają się nawzajem. Identy fikacja zw iązków : oznaczenia jakościow e i ilościow e: -identyfikacja jakościowa na podstaw ie porównania czasów retencji wzorca i składników próbki. Badanie czy substancja występuje. -Identy fikacja ilościowa: pole pow ierzchni piku wzorca i substancji badanej. Badanie ilości danej substancji. Chromatografia cieczowa: -Aparatura: obecnie stosowana głównie I iPLC (wysokospraw na chromatografia cieczowa): aparat: chromatografy. Faza ruchoma: ciecz wtłaczana pod wysokim ciśnieniem; faza stacjonarna: gęsto i jednorodnie upakowana złożem kolumna z metalu. -Warunek oznaczalności: rozpuszczalność zw iązków w fazie ruchomej. Możliwość detekcji przy użyciu istniejących detektorów.fCh. Cieczowa\typ oddziały wania fazy stacjonarnej z analitem. -Adsorncyina: powinowactwo adsorpcyjne Podział ze względu na polarność fa/y stacjonarnej -w normalnym układzie faz (\'P): fa/a stacjonarna polarna, faza ruchoma niepolarna. -W odwróconym układzie faz !RP). faza stacjonarna niepolarna. faza ruchoma polarna. -Jonow unienna oddziaływania między jonami u próbce a jonami zw iązany mi z fazą stacjonarną (wymieniacz jonowy). -Zelowa: wielkość cząsteczek. Najczęściej stosowana adsorpcyjna. Faza ruchoma (eluent): jeden rozpuszczalnik lub mieszanina zwy kle do trzech składników. Ma duży wpływa na proces rozdziału. Siła elucji: cząsteczki ełuentu „ry walizują" o miejsce na powierzchni fazy stacjonarnej z cząsteczkami substancji chromatografów anej. im oddziały wanie ełuentu z powierzchnią fazy nieruchomej jest silniejsze, tym łatwiej wy pierają one z pow ierzchni cząsteczki. Rodzaje elucji: -Izokratyczna: w której podczas rozdziału skład fazy ruchomej jest stały (ch. Adsorpcyjna) iub pH i siia jonowa ich. jonowymienna) czyli siła eiucji stała przez cały rozdział.

Detektory w HPLC: spcktrofotometryczny l V iub l'V-\ Ib: stosowane najczęściej zwłaszcza w zakresie UV, rozpuszczalnik nie może absorbować światła przy zastosowanej długości fali. nie wrazi i wy na zmiany przepływu fazy ruchomej i na zmiany temp. Detektor spektrofotometryczny diodowy (z matrycą fotodiodową) DAD: każda fotodioda do pomiaru wąskiego spektrum światła. Jednoczesna rejestracja prądu z poszczególnych fotodiod: rejestracja całego widma absorpcji analizowanego związku. Widmo w ukiadzie trójwymiarowym: czas retencji, długość fali. absorbancia. Zastosowanie: określenie czystości ełuowanych pików, jednoczesna analiza związków różniących się anality czną długością faii. Detektor refraktometryczny różnicowy: porównanie refrakcji samego rozpuszczalnika z substancją badaną (dwie komórki pomiarowe). Im większa różnica refrakcji ełuentu i substancji badanej tym większa czułość detektora. Cechy: najbardziej uniwersalny , średnia czułość, w rażliwy na zmiany temp (termostatowanie i i ciśnienia, w skazania zalezą od zmiany składa fazy ruchomej (nie można zastosow ać gradientu). Detektor fluorescencyjny detekcja intensywności światła o określonej długości fali emitowanego przez wykry wany związek w wyniku jego wzbudzenia. C'eeh\: bardzo czuiy. specyficzny i selekty w ny. warunek naturalna do fiuorescencji (upochadnianie). Zastosowanie ch. Cieczowej -Metody znormalizowane: oznaczanie zaw patuliny w sokach i koncentratach jabłkowy ch, napojach zaw sok jabłkowy . Oznaczanie cykiaminianu i sacharyny w płynnych preparatach słodzących do bezpośredniego stosowania. Oznaczanie aspartamu i acesuifamu K (sztuczne środki słodzące wykazujące absorbancję przy długości fali 200nm). Chromatografia gazowa: fazą ruchomą jest gaz (wodór. azot. argon lub hel) a fazą stacjonarną: absorbenty (ch. Adsorpcyjna) iub ciecze osadzone na nośnikach (ch. Podziałowa). Warunek oznaczalności i efekty wność rozdziału: warunek oznaczalności: substancje Oznaczane w warunkach chromatografowania lotne lub w postaci par. Efekfyw ność zależy od: rodzaju wypełnienia kolumny , temp kolumny, szy bkości przepływu gazu nośnego. Podział kolumn: kolumny pakowania do mieszanin i 0-20 składników i-2m długości.

Kolumny kapilarne o otwartym przekroju, lOOni długości. Temp kolumny: ma wpływ na rozdział chromatograficzny i zależy od lotności rozdzielanych substancji: ch. Izotermiezna: temp wrzenia nie różnią się więcej niż o kilkadziesiąt stopni, stosuje się jednakow ą temp rozdziału.

Programowanie temp kolumny: t wrzenia rozdzielanych składników' różnią się znacznie.

Wvkfr Tomieniow o jonizacyjny FID: Zasada pomiaru polega na zmianie przewodnictwa elektrycznego płomienia wodoru w polu ciekuy cznym po wprowadzeniu substancji organicznej. Detektor wychwytu elektronów -ECD: ‘Jest detektorem radiojonizacyjny m. w który m po \vproyvadzeniu anałitu ( o duży m powinowactwie elektronowym) do komory jonizacyjnej następuje spadek natężenia prądu: ‘Reaguje selektywnie na związki zawierające chlorowce (pesty cy dy) i siarkę.Techniki połączone GC-MS: ‘Połączenie chromatografii gazowej ze spektometria mas: -Chromatografia :rozdziai mieszaniny związków w analicie, -SM-identy fikacja związków yy mieszaninie (biblioteka yvidm).‘Duża czułość . identyfikacja nieznanych związków; Zastosowanie GC (chromatografii gazow ej): Okoio 20% zyy iązkóyy chemicznych może być oznaczane bezpośrednio przy uży ciu GC. inne wymagają upochadniania. Metody stosowane m ,in. Do: ‘Oznaczanie kwasów tłuszczowych ( pochodne lotne), ‘Analizy aromatów. -Cukrów (pochodne lotne). .Metody separacji -elektroforeza: E. Opiera sie na separacji cząstek obdarzony ch ładunkiem elektrycznym po ich umieszczeniu yy poili elektrycznym na stałym nośniku ( bibuła, agar, zeł poliakryfamidowy). Umożliwia jednoczesne analizowanie wielu próbek i rvzorcórv.

Przemieszczanie w trakcie elektroforezy zależy od: ‘Typu. stężenia i wartości pH buforu. ‘Warunków temperatury, ‘Siły poia elektrycznego, •

Nośników. w których dokonany jest rozdział. Zastosowanie: ‘Analiza białek i ich zmian rv procesach technologicznych. Detekcja yy elektroforezie klasycznej: -Po zakończeniu rozdziału żelu zanurzane są yv barwniku. Nadmiar usuwany przez przemywanie . Widoczne pasma rozdzielonych składników mieszaniny . -Używ ane również surowice, które z anty genami tworzą osady (reakcje antygen -przeciwciało-). Immunoelektroforeza -wykrywanie ściśle określonych białek -np. alergenów .Elektroforeza natyw na:- Białka nie ulęgają denaturacji i zachowują swoja aktywność bioiogiczna. -Wada: kompleksy białek dają profile trudne do interpretacji. Elektroforeza w warunkach denaturujących: -SDS -PAGE -potraktowanie cząsteczki biaika SDS ( sodowy siarczan dodecyłu) skutkuje powstaniem kompleksu białko -SDS o ustalonym stosunku ładunku elektrycznym do masy cząsteczkowej. -Biaika poruszają sie z szy bkością odw rotnie proporcjonalna do iogarytmu ich mas. Zastosow anie-do wyznaczania mas cząsteczkowy ch. Ogniskowanie izoelektryczne: Polega na rozdziale cząsteczek w gradiencie pi i. Cząstki przemieszczają sie aż do osiągnięcia miejsca, w którym ich ładunek dodatni jest dokładnie równy ładunkowi ujemnemu (pi). Wysokosprawna elektroforeza kapilarna: -Stosowane rurki kapilarne wypełnione buforem, przy łożone wy sokie napięcie (10-50kV), -Rozdzielane związki przesuwają sie do końca kapilary z różną prędkością -detekcja taka jak w HPLC (d. Spektrofotometry czny. fiuorymetryczny), -Analiza tylko jednej próbki. wysoka czułość,

rozdzielczość. Metody elekti ochemicziieifkuiiduktuiiieii iai Pomiar przewodnictwa elektrycznego roztworu który jest odwrotnością oporu.    ■gfyj&csn*

Przewodnictwo zależy od: -Stężenia :dia małych stężeń zależność liniowa (miedzy iambda> a stężeniem), -Rodzaju elektrolitu (siabe czy mocne), - ęopióTo W, Temperatury wraz zjej wzrostem opór elektrolitów maleje. Zakusów anic knnduktometrii: -Bezpuśrednie pomiary: -Oznaczanie popiołu w miodzie 'miattfo t i cukrze (tabele zależności lambda i zawartość popiołu), -Stopień zanieczy szczenia oczyszczenia wody -woda pitna. woda destylowana.    CLiSjJT<£

Miareczkowanie konduktometryczne: -Zmiany przewodnictwa podczas miareczkowania -punki równowagi molowej z yy y kresu ( do roztworów silnie zabarwionych). Poiencjometria: -Metody, w który ch wykorzystywane są ogniwa który ch potencjał zależny'jest od aktywności stężenia oznaczony ch substancji. -Ogniwo zbudow ane jest z: Elektrody wskaźnikowej potencjał zależy od stężenia oznaczonej substancji. Elektrody odniesienia -potencjał podczas pomiarów jest stały. Często umieszczane w jednej obudowie z elektroda wskaźnikowa (kombinowana elektroda szklana). Typy elektrod: -Pierwszego rodzaju -odwracalne względem kationu :elektroda srebrna. -Drugiego rodzaju :odwracalne względem wspólnego kationu (elektroda chlorosrebrowa. -Redofcs. -Jasnoseiektywne elektrody posiadające membranę czułą na określone jony: Najczęściej stosowane. Przy kład elektroda szklana. Zastosowanie potencjometru w analizie żywności Bezpośredni pomiar stężeń jonów np: -Bezpośredni pomiar stężeń jonów np:

Hydrantowych ( kwasowość aktywna), Metalu, -Monitorowania reakcji zachodzących podczas miareczkowania (in. Potencjometiyezne).


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20110902003 stężeń wodnych roztworów cukru (ekstraktu). Korelacja miedzy wartościami współczy nn
CCF20110902003 stężeń wodnych roztworów cukru (ekstraktu). Korelacja miedzy wartościami współczy nn
CCF20131104007 Moment wlania roztworu cukru do kwasu jest momentem początkowym reakcji inwersji, t
CCF20131104007 Moment wlania roztworu cukru do kwasu jest momentem początkowym reakcji inwersji, t
CCF20071228011 Parametry genetyczne Powtarzalność: korelacja między wartościami fenotypowymi cechy
DSC00144 ustęp genetyczny pr ze widywanyAG-r<;l,(PH-P)h r współczynnik korelacji między wartości
24D (2) WSPOLCZVNNIKI KORELA CJI wartość współczynnika korelacji miedzy prawdopodobieństwem wprowadz
KORELACJA SB C:UsersPoluDesktopNOWYFO~lBad.ccm WSPOLCZYNNIKI KORELA CJI wartość współczynnika korela
P1160491 Tabela 4 Gęstość wodnych roztworów sacharozy w 20 °C Stężenie Gęstość %
skanuj0099 194 S. RÓHPowagł jonowe w roiciakaoajch roztworach wodnych 04.14) Stężeni© es,*- w roztwo
Temat: WYZNACZENIE STĘŻENIA ROZTWORU CUKRU Imię i nazwisko: Krzy sz to f Cieplucha Semestr:
Pomiar stężenia roztworu cukru. Wyznaczanie azymutu analizatora dla rurek z roztworami o 0% (woda
pH=f(Ka,c sł soli i kwasów i zasad) Stężenie jonów hydroniowych i wartości pH w.wodnych, roztworach
img0378kcg 36 Wyznaczanie stężenia roztworu cukru za pomocą
Image 5 Chemia Fizyczna CM Bydgoszcz 5 2. Obliczyć stężenie kwasu w roztworach wodnych cw po wy

więcej podobnych podstron