CCF20120104023

237

* kami konkretnymi jako ich przydawki ilościowe: dwa abłka, dwoje dzieci, cztery słonie, czterej chłopcy, osiemnasta minuta. Zasadniczo więc nie tworzą grupy imiennej z rzeczownikami niepoliczalnymi.

'zs-ca jednak pamiętać, że polskie liczebniki przyjmują różne r—y zależnie od znaczenia rzeczowników - czyli od tego, — czym są “liczone” przedmioty (czy są osobami, czy t ^ dwa koty, dwa stoły - ale: dwai chłopcy lub dwóch chłop-- natomiast: dwie dziewczynki). Tu pominiemy tę kwe--ą trudną nie tylko dla obcokrajowców. Reguł łączenia i inacji takich grup imiennych (odmiany liczebników z rze-rswnikami osobowymi w rodź. męskim i żeńskim) trzeba się jeżyć osobno ( M. ci trzej chłopcy - D. tych trzech chłopców -C. tym trzem chłopcom ale: M. tych pięciu chłopców itd.).

236

Przyjrzyjmy się przykładom grup imiennych:

1.    dom, las i ogród

2.    dwa iablka

3.    jakiś dom // ten dom

4.    piękna dziewczyna

5.    dwaj młodzi mężczyźni

6.    samochód kolegi

7.    dom pod lasem

8.    ten drugi wysoki dom po prawej stronie ulicy

9.    nasza druga wspólna wyprawa w Alpy, zakończona katss~-

10.    obraz przedstawiający dziewczynkę z kwiatami

Głównym, nadrzędnym składniowo członem sa » nich podkreślone rzeczowniki. Mogą one tworzyć imie"i grupy :