CCI20101212015

16

Siły pochodzące od operacji pomocniczych mogą nie występować równocześnie z max wartością siły tnącej. Uwzględnienie ich w obliczeniach wymaga każdorazowej analizy procesu wykrawania. Doboru prasy do wykrawania dokonuje się porównując funkcję:

-    określającą zmiany siły dopuszczalnej P_dop zależnej od konstrukcji prasy i będącej funkcją chwilowej drogi stempla na odcinku równym skokowi prasy,

-    określającą zmianę siły wykrawania P, zależną od procesu cięcia, łącznie z czynnościami pomocniczymi i będącej funkcją chwilowej drogi stempla na odcinku równym grubości blachy g.

Praca wykonana przez siłę P na drodze równej grubości g ciętego materiału odpowiada polu zakreskowanemu na rys.4. Pracę tę wyrazić można wzorem:

L = A. • P_max g    (7)

gdzie A, jest współczynnikiem wypełnienia wykresu i przedstawia stosunek zakre-skowanego pola ograniczonego krzywą siły do pola prostokąta opisanego na tej krzywej, mającego boki równe P_max i g. Wartość współczynnika X zależy od rodzaju materiału i jego grubości (patrz rys.4). Dla miękkich stali o grubości mniejszych od 4mm waha się w granicach X = 0,45 h- 0,65.

Po podstawieniu do wzoru (7) wyrażenia (2) otrzymamy:

L = X 1 g² R_t    (8)

W powyższym wzorze pominięto współczynnik k, który ma raczej charakter współczynnika bezpieczeństwa z uwagi na wytrzymałość prasy.

Wzór (2) odnosi się do przypadku, gdy obie krawędzie tnące są do siebie równolegle, a więc cięcie następuje jednocześnie na całej długości 1 ciętego materiału. Aby zmniejszyć maksymalną wartość siły cięcia stosuje się czasem pochylenie krawędzi tnących o pewien kąt cp, jak to przedstawiono na rysunku 8.

Rys.8. Schemat cięcia nożycami pochylonymi.