istota choroby. Jest to zapalenie błony śluzowej tchawicy i oskrzeli przy czym właściwa tkanka płucna i pęcherzyki nie są objęte procesem chorobowym. Odpowiednio do zmienionego miejsca wyróżniamy tracheitis, macro- i micro- bronchitis zależnie czy zajęta jest tchawica, duże czy mniejsze oskrzela.
Choroba ma cliarakter ostry a jej. głównym objawem jest kaszel. Może dotyczyć psów i kotów w każdym wieku, szczególnie w środowiskach dużego nagromadzenia zwierząt.
Przyczyny. Iniekcje wirusowe i bakteryjne po zadziałaniu czynników usposabiających: przeziębień, środków chemicznych i mechanicznych. Najczęściej izolowanymi drobnoustrojami są Bordetella bronchiseptica, wirus paraintluenzy, wirus nosówki, adenowirus, herpeswirus psów. Do zakażeń dochodzi na skutek bliskiego kontaktu z rozpyloną, zakażoną śliną lub wydzielinami jamy ustnej i nosa. Możliwe jest też zarażenie się przez
sprzęty: miski, koce, zabawki.
•*
Objawy kliniczne. Rozpoczynają się od kaszlu, potem objawy ogólne i miejscowe:
- kaszel początkowo jest napadowy, suchy, bolesny,
- podwyższenie ciepłoty ciała, apatia, utrata apetytu, t * ,
- bolesność tehawicyjtatwy do wywołania kaszek reakcyjny,
- narastająca duszność wydechowa, y
- przy opukiwaniu brak stłumienia nad płucami/ * -
- przy osłuchiwaniu: rzężenia suche i wilgotne, grubo- i drobnobańkowe,
- jeśli infekcja dotyczy młodych psów' i spowodowana jest wirusem nosówki do objawów oddechowych dołączają się objawy7 ze strony przewodu pokarmowego i nerwowego.
Choroba w postaci lekkiej trwa około 3 tygodni i ma tendencje do cofania się. Jej przebieg może być jednak ciężki prowadząc do rozwoju odoskrzelowego zapalenia płuc lub przewlekłego zespołu tchawiczo-o skrze i owego.
*■
Rozpoznanie. Łatwe na podstawie dokładnej analizy:
- wywiadu,
- badania klinicznego, ■ *
- ewentualnie badania endoskopowego.
♦
Leczenie. Farmakologiczne i higieniczne.
- preferowane są antybiotyki: amoksycylina, enrotloksacyna, sulfonamidy,
- przy silnym kaszlu glikokortykoidy, leki przeciwkaszlowe,
- zbędne jest stosowanie leków mukolitycznych i wykrztuśiiych,
- zaleca się ograniczenie wysiłku fizycznego: krótki spacer, niekontaktowanie się z innymi psami, unikanie
miejsc chłodnych, zapylonych, v
- pokarm 'powinien* być miękkiej konsystencji, łatwy do połknięcia z uwagi na możliwość wystąpienia
wymiotów.
Zapobieganie.
- najlepszym sposobem są $zczepienia+ochromie,
- unikanie dużych skupisk psóvv w przypadkach psów nieszczepionyeh.