cw 1 2

*

Zadanie 2 - diureza wodna.

Do badania diurezy wodnej wykorzystujemy wyniki (ilość wydalonego moczu i ciężar właściwy) z ćwiczenia 1. Następnie wykonujemy pomiar osmolalności (ciężaru właściwego) wydalonego moczu.

Molalność moczu [mOsml/kg H2O] = ostatnie dwie liczby gęstości wzgl. moczu x 26.

Na przykład w przypadku gęstości względnej moczu NO 15 molalność moczu wynosi

15 x 26 - 390 mOsm/kg H2O.

Zależność między gęstością względną a osmolalnością moczu ma charakter liniowy, ponieważ o ciężarze właściwym moczu decydują: mocznik, jony Na⁺, K⁺, Cl", NtłN, H2 PO4', które decydują także o osmolalności moczu. Jeżeli mocz zawiera w większych ilościach składniki wpływające znacznie na ciężar właściwy a mniej na ciśnienie osmotyczne (białko, glukoza), wówczas zależność ta ulega odchyleniu (prosta ma bardziej płaski przebieg).

Wyniki przedstawić w tabeli.

Zadanie 3 - diureza alkoholowa

Diurezę alkoholową należy zmierzyć w sposób analogiczny jak diurezę wodną. Wykorzystać wyniki z ćwiczenia 1. Następnie wykonujemy pomiar osmolalności wydalonego moczu.

Wyniki przedstawić w tabeli.

Zadanie 4 - wyliczanie klirensu osmotycznego

Wszystkie substancje osmotycznie czynne wydalane przez nerki można traktować łącznie i obliczyć w jakiej objętości osocza zawarte są substancje czynne wydalane z moczem w ciągu minuty. Jest to tzw. klirens osmotyczny C_osm , który oblicza się ze wzoru:

U xV

^ osm •'*'

asm

osm

P.

gdzie:

U_osm - osmolalność moczu w mOsm/kg H₂0

V - objętość moczu wydalona w ciągu 1 minuty (objętość każdej porcji moczu podzielona przez 30 minut)

Posm - osmolalność osocza w mOsm/kg H₂0

Osmolalność osocza jest regulowana homeostatycznie i w prawidłowych warunkach wynosi 300 mOsm/kg H₂0. W trakcie diurezy wodnej przyjmujemy wartość niższą 290 mOsm/kg H₂0, a w trakcie diurezy alkoholowej wyższl^^wmOsmZk^H^OTT^idstawiffi