Converted
010017

Skok zawrotny

Technika wykonania

Sikok zawrotny jest najtrudniejszym ze skoków bocznych. Cechą charakterystyczną tego skoku jest przeniesienie ciała i nóg zwróconych w czasie lotu przodem do przyrządu. Łatwiejszą formą skoku jest wykonanie go z rozbiegu skośnego, trudniejszą —z rozbiegu na wprost. Kierunek skoku określa się wg strony tułowia, w którą odbywa się; Jot.

a) z krótkiego rozbiegu pod kątem 30—45° do przyrządu, krótkie i sprężyste odbicie obunóż (bez odskoczni) lub z naskoku na odskocznię i z wymachem ramion w przód. Pierwsza faza lotu wysoka, tułów wyprostowany, w momencie położenia rąk może być nawet lekko wygięty do tyłu. Krótkie odbicie z prostych rąk, a barki w momencie przenoszenia ciała w bok ponad przyrządem powinny się znajdować w jednym pionie z dłońmi. W drugiej fazie lotu, po odbiciu z rąk, lekkim pociągnięciem głowy w tył i przeniesieniem kierunkowego ramienia w bok, unosi się górną część tułowia, podczas gdy nogi opadają wyprostowane na podłoże aż do momentu doskoku w półprzysiadzie bokiem do przyrządu: ręka bliższa oparta na przyrządzie, a dalsza wzniesiona w bok (rys. 117).    ^

b) z rozbiegu na wprost i odbicia obunóż wysoki lot o wyprostowanym lub lekko wygiętym tułpwiu. Naskok

na ręce (przy czym ręka, w której stronę wykonujecie skok, powinna być oparta trochę dalej w przó4 niż druga) i przeniesienie ciała o 90° wokół ręki oporowej (cofniętej). Tułów cały czas ustawiony przodem do przyrządu. W momencie wykonywania obrotu należy mocno odepchnąć się od przyrządu (wysuniętą) ręką kierunkową i pociągnąć ją w górę zewnątrz z jednoczesnym przeniesieniem ciężaru ciała na drugą rękę. Głowę należy cofnąć w tył w górę. Nogi i dolna część lekko wygiętego tułowia opadają w dół aż do półprzysiadu bokiem do przyrządu z oparciem jednej ręki o przyrząd i wznosem drugiej w bok (rys. 118).

Błędy:

—    niejednoczesne odbicie z nóg,

—    za niskie obie fazy lotu,

—    za duże albo za małe wychylenie barków i tułowia,

—    załamanie tułowia w pierwszej lub drugiej fazie lotu,

—    ugięcie lub przetrzymanie rąk na przyrządzie i brak odepchnięcia,

—    zły kierunek lotu — nieprawidłowe położenie tułowia względem przyrządu,

—    rozłączenie lub ugięcie nóg,

—    wadliwy doskok — nie bokiem do przyrządu, nie na linii opartej ręki (dookoła której odbywa się ruch).

Metodyka nauczania

Dzieci i początkujący na ogół nie są w stanie wykonać skoku zawrotnego od razu w formie prawidłowej. Dlatego też na wstępie wprowadza się naukę skoku zawrotnego o nogach ugiętych, a nawet skulonych, po-

185