Image3

tym prostsze jest urządzenie. Idealnym rozwiązaniem jest gdy każdy bit słowa sterującego związany jest z realizacją jednej operacji /funkcji/ w urządzeniu. Jednak takie rozwiązanie wydłuża bardzo słowo, co odbija się na koszcie pamięci stałej. Nie chcąc operować zbyt długim słowem, należy zakodować sygnały sterujące. Sposób lego kodowania nie jest oczywisty i dla każdego przypadku wymaga oddzielnego rozważania Sposób kodowania wpływa bardzo silnie na złożoność urządzenia. Druga decyzja dotyczy sposobu określenia następnego adresu w pamięci stałej. Na schemacie blokowym /rys 1 / oraz w przykładach przyjmuje się, że następny adres jest zapamiętany w pamięci stałej Rozwiązanie takie jest najlepsze ponieważ daje najprostsze schematy. Ponieważ powoduje jednak dalsze wydłużenie słowa / np. dla pamięci o pojemności 4GS3 słów trzeba przeznaczyć 12 bitów na określenie następnego adresu/ często stosuje się inne rozwiązania. Np. używa się licznik programu którego stan określa następny adres i który powiększa swój stan o jeden na końcu danego cyklu rozkazowego. Narzuca to kolejne umieszczanie słów w pamięci stałej. Wykonywanie skoków jest wtedy możliwe przez wprowadzenie słów będących rozkazami skoków, a które są traktowane jako następny adres.

Charakterystyczne dla projektowania urządzeń mikroprogramowanych jest stosowanie technik stosowanych przy programowaniu mikrokomputerów, np. często używa się podprogramy, co znacznie zmniejsza pojemność pamięci stałej.

Zt=GARCWl

SY£N.

warunku

Rys.1. Schemat blokowy urządzenia sterującego zrealizowanego za pomocą pamięci stałej