203
202 5. Aa.li/j ■niiwu AlarywMa
TaMha II 6Mi»«6—ti M«ŁU M rl—en lu*W7T *9*»m***m >—* ** M k—
Rmtmłr |
P« | ||||
Wyjśdowy |
0.1 25 |
— |
23 |
29 |
|4— j 6.0-* jlsgO.1 • 103 |
Pras* PR |
0.1-23 |
0.1 22.5 |
23-233 |
473 |
2.29 M-M-bg —? -70 0.25 |
0.1-29 |
0.1-243 |
23-2.43 |
493 |
"■"••'O'" | |
0.1 25 0,1-25 |
0.1 24.75 |
23-1475 |
49.79 49.99 |
2,475 14-4.0-leg -4.0 0.025 M-M-.-.jg-U | |
0,1 • 24.99 |
2-3-2.405 | ||||
W PR |
0.1-29 |
0.1-29 |
23-23 |
50 |
|(|4 - 6.0 - log0.1 • j) m 4.6 |
<(mv • |
P« | ||||
Po PR |
0.1 29 |
0.123.03 |
2305-23 |
.30.03 |
. 0.005 |
0.1-23 |
0.1 -25.25 |
2-325-2-3 |
5035 |
. 0 025 •• | |
0.1 23 |
0.1-29.5 |
ŁJ5-ŁJ |
503 |
,*03 «* -to, 553-9.0 | |
0,1-25 |
0.1 27.3 |
2.75-23 |
923 | ||
0.1-25 | |
0.1-90 |
yo-2j |
730 |
Przebieg łych krzywych różni się znacznie od przebiegu krzywych miareczkowania mocnych kwasów mocnymi zasadami i odwrotnie.
Wartość pil roztworów w zakresie przed PR miareczkowania, kiedy w roztworze występuje słaby partner i jego sól z mocnym partnerem, nic zależy od stężenia bezwzględnego. lecz od stosunku stężeli. Niezależnie od stężeń przebieg krzywych jest identyczny, /mienia się tylko położenie punktu początkowego miareczkowania oraz PR miareczkowania.
Z rysunku 40 wynika wyraźnie buforujące działanie roztworów słabych kwasów (zasad) i ich soli z mocną zasadą (kwasem) (patrz L I. p. 3.7). Wartości pH tych roztworów zmieniają się niewiele w zależności od znacznych nawet dodatków mocnych zasad lub kwasów Wartości pH tych roztworów nic zależą również praktycznie od rozcieńczenia.
Zastosowanie wskaźników
Na rysunkach 47 i 48 zaznaczono, jak poprzednio, zakresy zmian barwy oraniu metylowego, czerwieni metylowej, błękitu bromotymołowego i fcnoloftaleiny
Zakresy omamy barwy i ki huków pomkną ocouć. jakie wskaźniki umai «o-ummC w poaicazgóluych przypadkach. UTtithirmr ntęląr 1 wyhór hanłnhtlrmy o przypadku aaTrrtnaams słabych kwaaów i oranzu Ktytow|B w prrypnAu miareczkowania słabych zasad. Wid* w. ze dokładać urywki ■iirrrrkn mii wobec tych ud siników osiąga aę tyim dh aęacś większych niż 0.1 M.
Miareczkowanie tmłworów 0.01 M je* juz obarcaonc dużym błędni Dla tych małych stężeń dokładne wymki osiąga uę nuamr/kuiąc słaby kwas wobec błękitu bn> ■otymołowego do mcbwskieyo zabmwiema. słabą zań zasadę wobec tegoż Mętom da żółtego zabarwienia
5.1.5. Miareczkowanie wieloprołonowych kwasów (zasad) oraz mieszanin kwasów (zasod)
MśweczłMwunir uiełcproaonowych kueaów (zasad) prowadzi atoo da wzyahama jed-nego PK imarocTtrmunis. odpowiart^ąrcgn odnuareczkowamu wszywkżch pnonAa. aRio też unKÓłiwm uzyskanie kolejnych PK maareczktmmnśa. odpowiadóącycfc poaacar-gólnym protonom lub ich grupom. Pierwszy przypadek występuje wtedy, gdy kolejne Małe dysocjacji różnią się między sobą niewiele Przypadek drugi urynępnye wtedy, gdy różnice między poszczególnymi stałymi dysocjacji są znaczne.
Z praktycznego punktu widzenia miareczkowego oznaczania widoprotonowych kwasów (zasad) wobec wskaźników konieczna jest znajomość Małych dysocjacji oraz przebiegu miareczkowania w celu doboru właściwego wskaźnika, dobrze wskazującego określony PK miareczkowania.
leżeli zmieszane kwasy (zasady) maja zbliżone Małe dysocjacji. oznaczyć można tylko ich sumę. Jeżeli Małe dysocjacji zmieszanych kwaaów (zasad) różnią nę znacznie, odmiareczkoważ można każdy z nich osobno. Jako różnicę między Małymi dysocjacji niezbędną do dość dokładnego odmiareczkowania poszczególnych kwasów wymienia się zwykle różnicę wynoszącą nie mniej niż 4-5 rzędów wielkości
Miareczkowe oznaczanie poszczególnych składników takich mieszanin bywa często kłopotliwe z powodu trudności doboru odpowiednich wskaźników, które wskazywałyby precyzyjnie poszczególne PK miareczkowania. Zwykle miareczkowańie mieszanin kwasów (zasad) przeprowadza się potencjometrycznie
Przebieg krzywej miareczkowania i jej konstrukcja zostaną omówione na przykładzie miareczkowania roztworu węglanu sodu kwasem solnym Przykład ten zasługuje na rozpatrzenie ze względu na rolę. jaką węglany odgrywają w miareczkowaniach aft-kacy metrycznych Obecność dwutlenku węgla w powietrzu w znacznej ilości [0.035* (V/V)| powoduje, że we wszystkich roztworach wodorodelików metali alkalicznych, *a-sowanych w miareczkowaniu alkacymetrycznym. o ile nie są one specjalnie chronione od dostępu powietrza, obecne są węglany. Przy dłuższym przechowy waniu roztworu i w przypadku roztworów rozcieńczonych mogą to być nawet pruporcjnwałaśr znaczne ilości