w ■■
Janusz Dunin
księgarz we jk# miciefw dte datsnch tekstów a«irtvch w ^stąiiacłi ma udana okładka lub obwotaa Ta co dał «>daja ssę lak ocawfste. prm wieki istmecaa kssąiki było Jeśli pubkkacię zdobiona to
czyniono to umaia^atf' rybny ^nftri tekstu lub na firontis-pRsaM^ulj piw •jh była skromną oktejką igóiypnemicioną na mssuami i usunfca poy naoi^itorslua) oprawne. Jeśli egasmpterz nw docieka! się takiej oprawy był podatny na znisz-cm. dhoigo lat banito rzadko motamy oglądać kompletny, reeoprewny sarcdnk ety choćby książkę XlX-wieczną Oprawy były zdobione dokami, czasem wybuą tytulaiurą lub znakiem adsnoficwny^ - superakskbnsem szlacheckim czy klasztornym Technika drukarska od dawna pozwalała na tdobenc papierowych okładek rycmam* > juz w XV i XVI wieku były czyniona próby, ale zostały zarzuconą jedynie sensacyjna, nuweuarskre. humorys-tycznt i dmocyya ulotki sprzedawano niekiedy z obrazkiem na lace tytułował która ret byłe jut rączym zasłonięta.
Tenrrryrrai mówiąry tt ^ranttyi yy ***1 iM*
aa lanaąai lyonam okazał są bardzo trwały. Z chwilą gdy wprowadzono okładki wydawneza i druk na płótnie mtro-Igaionl—v nadal aąlyotf pubkkacii opatrywano bąk otdo-
Kiedy w końcu XIX wieku zorientowano się w reklamowych możliwościach tkwiących w zewnętrznym wyglądzie teąa często decydowano się na kompromis, ryciny umieszczano w obwolucie, stanowiącej tymczasowe zabezpieczenie tomów a pod tym okryciem znajdowała się tradycyjna okładka « stoisku z książkami funkcja kolorowej okładki'obwoluty j*s analogiczna, dopiero przy używaniu odkrywamy istotną («■ rucę Często jednak granice są tu płynne wiele pozycji ukan~ wato się w dwóch wersjach - oprawnej z obwolutą i roeoprt*' ną w której wzór zdobiący ową obwolutę przenoszona ^ miękką papierową okładkę. Istniały tez okładki ze skrzyw**' i obwoluty przy klejone do grzbietów książek
Nie wiadomo dokładnie, kiedy wymyślono obwołuh wotn»e były to tyko papierowe osłonki. czasem z wydrukowaną