na podst palności

Identyfikacji polimerów należy dokonać wykorzystując następujące metody:

1.    Ocenę wizualną podstawowych właściwości mechanicznych i fizycznych polimeru takich jak giętkość, twardość, rodzaj powierzchni itp.

2.    Ocenę zachowania się próbki w płomieniu.

Ocena zachowania się próbki w płomieniu

Próbkę, przy użyciu szczypiec, należy umieścić w płomieniu palnika tak, aby próbka była w nim zanurzona. Należy obserwować zjawiska zachodzące w bezpośrednim kontakcie z płomieniem, jak i po wyjęciu próbki. Jeżeli próbka pali się po wyjęciu - płomień należy zdmuchnąć. W czasie analizy notuje się:

» stopień łatwopalności,

» stwierdzenie, czy próbka gaśnie po wyjęciu z płomienia czy też nie,

» rodzaj płomienia (świecący, kopcący),

» barwę płomienia i układ barw (np. barwna obwódka),

» zmiany wyglądu tworzywa pod wpływem płomienia

(topienie się tworzywa, zwęglanie, tworzenie się pęcherzy itp.),

» zapach gazów wydzielających się podczas palenia,

» odczyn produktów rozkładu.

Próbkę należy ogrzewać wolno. Jeśli płomień będzie zbyt duży rozkład nastąpi zbyt szybko, by zaobserwować zachodzące zjawiska.

Zakres sprawozdania

1.    Identyfikacja polimerów w badanych tworzywach sztucznych na podstawie: cech wizualnych (właściwości fizycznych) oraz prób palenia.

2.    Opisanie przeprowadzonych doświadczeń wraz z analizą wyników i ich interpretacją.

3.    Podanie struktury chemicznej i rodzaju rozpoznanego polimeru (np. elastomer, modyfikowany polimer naturalny, termoplast).

4.    Opisanie podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych polimeru (temperatura zeszklenia, topnienia, rozkładu; wytrzymałość na rozciąganie; maksymalne wydłużenie; udarność; rozpuszczalność; odporność chemiczna).

5.    Otrzymane wyniki obserwacji i analiz należy zamieścić w tabeli:

Ocena wizualna	Wygląd płomienia i dymu	Zapach produktów spalania	Odczyn produktów spalania	Nazwa symbol	Wzór	Właściwości fizyczne i chemiczne	Przykłady zastosowania