Obraz
6 (13)

Obwodowy opór naczyniowy

w lin: J» K .Vi]An«tu, t-J. IHittT. Ct»Hwip*r M»>Wilii»y.    IIW.

Tallin mózgowe, wieńców? i mięśni szkieletowych ccchtye duże n:i]>ięrir inhI*j»-»im'(r (wtołiodwuui miogenuego. Wielko^ pr/ęplj- ¹ wii krwi ftr/k-j ti: tiamply jc*ł niewiele większa oJ irli A»iM>tr/i-lKiw*iim mctnboticziu-go. Wzrost nktywności WHpAIrzuliKj nie prowadzi do znar/ai-KO zwężenia światła tętnic z. powoda Kromndzenin /mr/m-j iliiśo metabolitów, wywieniincjelt |w/.-riv.»tuwny wpływ no mięśnie Klndlue. /- powodu da/<-g<> Ii.pięi-.:. ₍><>d).tnwovtc£0 w t>eb tętnicach njmiiek aktywności wspólczalncj nic prowadzi do znaczm-go wzrosła przepływu krwi [

Tętnice skórne, nerkoioc i narządów jamy brzusznej cechuje niewielkie nai»ę«e podstawowe, pochodzenia tniojcę«mcjt<>. Wielkość jnwply. wu krwi przez, te narzi|dy jest znacznie większa, niż ich uipotr/cłx>w-ank' metaboliczne. Wzrost aktywności wspólc/ulnej prowadzi do znacznego zwężenia światła tętnie i zmniejszenia przepływa krwi przez lur/jpt. Minto zmniejszenia przepływu jest on i lak wystarczający, by pokryć zapotrzebowanie metaboliczne tyci narządów. Wzrost zapotrzebowania metabolicznego też nic prowadzi do znacznych zmian przepływu

Obwodowy opór naczyniowy

Krew przepływająca przez narząd musi pokonać opór stawiany przez szeregowo połączone ze sobą tętnice, tętniczki, naczynia włosowate, żyłki i żyły

Całkowity opór układu krążenia danego narządu zgodnie z prawem Kirehoffa jest równy:

^nor/ądu ~    + R/yM. + Riy,

Aorta rozgałęzia się na tętnice, które zaopatrują poszczególne narządy i części organizmu. Poszczególne obszary krążeniowe są połączone są ze sobą równolegle. Wobec tego zgodnie z prawem Kirehoffa:

TPR

1

Obwodowy opór naczyniowy

-| Muca j-

lOO % PmwM poloWM I Lcw/ipolown tiCrCM    sercu

-i—    —

Naczynia wieńcowe |

Mięśnie

•    Opór naczyniowy przepływu krwi jest znacznie większy w pojedynczym narządzie, niż. całkowity opór obwodowy (TPR).

•    Przy prawic takim samym ciśnieniu krwi jak w aorcie, przepływ krwi przez poszczególne obszary krążeniowe stanowi tylko mały procent pojemności minutowej (CO)

Przepływ narządowy

Narząd	% CO w spoczynku	% CO podczas wysiłku max.
Trzewia	24	i
Nerki	19	i
Mózg	13	3
m. sercowy	4	4
mm. szkieletowe	21	88
skóra	9	2,5
co	5,8 L	25 L

(Skóra, kości i inne | tkanki    f

Przepływ narządowy

Wielkość redukcji trzewnego przepływu krwi podczas wysiłku zależy od wydolności fizycznej badanej osoby. U ludzi z małą wydolnością stwierdza się dużo większe zmniejszenie trzewnego przepływu krwi niż u ludzi zdrowych.

Zwiększenie przepływu mięśniowego podczas wysiłków fizycznych zalezy przede wszystkim od czynników miejscowych.

Podczas pracy mięśniowej zwiększa s<ę przepływ krwi także przez inne tkanki, takie jak skóra czy tkanka tłuszczowa, ale nie wiąże się to z istotnym wzrostem ich zapotrzebowa- nia tlenowego.

Zwiększonemu przepływowi krwi przez skórę podczas wysiłków fizycznych towarzyszy jedynie znikome zwiększenie zużycia przez nią tlenu w związku z akty-wacją gruczołów potowych.

W tkance tłuszcowej wysiłkowa aktywacja lipołizy nie jest związana ze zwiększonym zużyciem tlenu, natomiast większy przepływ krwi ułatwia wypłukiwanie z niej WKT.

Przepływ wieńcowy

Przepływ krwi w lewej tętnice wieńcowej

Przepływ krwi w prawej

Podczas skurczu w skutek mocnego ucisku zewnętrznego ntt naczyniu wieńcowe gwałtownie wzrasta w nich opór przepływu krwi. Mimo wyższego ciśnienia krwi w tętnicach wieńcowych przepływ przez naczynia wieńcowe jest znacznie mniejszy podczas skurczu niż podczas rozkurczu Różnice przepływu krwi przez. lewą a prawą tętnicę wieńcową uwarunkowane różną grubością mięśnia lewej i prawej komory, różnym ciśnieniem generowanym w komorach serca podczas skurczu a za tym różnym stopniem ucisku na naczynia wieńcowe

Podczas rozkurczu wielkość przepływu krwi przez naczynia wieńcowe wzrasta ponad zapotrzebowanie metaboliczne (przekrwienie czynnościowe)