larsen0412

412 II Anestezjologia ogólna

Metyldopa obniża obwodowy opór naczyniowy; częstość akcji serca i objętość minutowa zasadniczo nie ulegają zmianie. Środek podaje się zwłaszcza w połączeniu z diuretykiem, ze względu na działania niepożądane jest jednak obecnie bardzo rzadko stosowany.

Działania niepożądane ważne dla anestezjologa:

-    ortostatyczny spadek ciśnienia tętniczego i bra-dykardia,

-    w dużych dawkach efekt sedacyjny,

-    depresje, zaburzenia snu, lęk, parkinsonizm,

-    zespół tocznia.

Praktyczne uwagi dotyczące znieczulenia:

►    Diuretyki i środki znieczulenia ogólnego nasilają działanie hipotensyjne leku.

►    W wyniku działania ośrodkowego zmniejsza się

0    20-40% zapotrzebowanie na leki sedacyjne

1    środki znieczulenia ogólnego.

►    Barbiturany, trójpierścieniowe leki przeciwde-presyjne i aminy sympatykornimetyczne osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe a-mety-łodopy.

►    Preparaty litu, haloperidol i dehydrobenzperidol mogą zwiększać toksyczność a-metylodopy.

►    Gwałtowne odstawienie a-metylodopy może u niektórych chorych prowadzić do dużego wzrostu ciśnienia. Leczenie: nitroprusydek sodu.

3 Leki P-adrenolityczne

Leki te stosuje się w leczeniu zarówno nadciśnienia, jak i choroby niedokrwiennej serca. Zależnie od stopnia selektywności działają w różnym stopniu na receptory (i, i (3₂ układu współczulnego (zob. rozdz. 9). Mechanizm działania hipotensyj-nego dokładnie nie jest znany; korzystne efekty w chorobie niedokrwiennej serca są związane ze zmniejszeniem zużycia tlenu przez mięsień sercowy (zob. rozdz. 46). W praktyce anestezjologicznej należy brać pod uwagę, że:

Gwałtowne zaprzestanie podawania leków p-adrenolitycznych może spowodować wystąpienie stanowiącego zagrożenie życia zespołu odstawienia. Dlatego w ciężkich przypadkach choroby niedokrwiennej serca środków tych w okresie okołooperacyjnym nie można odstawiać.

Zespół odstawienia (zob. rozdz. 9) występuje u ok. 5% wszystkich chorych po nagłym zaprzestaniu podawania leków p-adrenolitycznych, a w jego przebiegu mogą wystąpić:

-    komorowe zaburzenia rytmu serca,

-    dusznica bolesna,

-    zawał mięśnia sercowego lub nawet nagła śmierć sercowa.

Należy też pamiętać, że środki wziewne znieczulenia ogólnego zwiększają inotropowo ujemne działanie (3-adrenolityków. Zaleca się więc ostrożność w ich dawkowaniu.

4 Antagoniści

kanału wapniowego

Leki te stosuje się przede wszystkim w leczeniu nadciśnienia i choroby niedokrwiennej serca. Działają rozszerzająco na tętniczki, upośledzają kurczliwość mięśnia sercowego, zwalniają częstość akcji serca i szybkość przewodzenia (p. rozdz. 9).

Praktyczne wskazówki postępowanie w znieczuleniu:

-    Werapamil i diltiazem wydłużają odstęp PQ i mogą wywołać blok przedsionkowo-komorowy.

-    Werapamil i diltiazem nasilają inotropowo ujemne działanie [3-adrenolityków. Konieczne jest więc zachowanie najwyższej ostrożności w ich stosowaniu, zwłaszcza przy podawaniu dożylnym.

-    Działanie naczyniorozszerzające antagonistów kanału wapniowego zwiększa się pod wpływem anestetyków wziewnych i opiodów; podobnie antagoniści kanału wapniowego nasilają spadek przewodnictwa wywołany przez anestetyki wziewne.

-    Zapotrzebowanie na anestetyki wziewne zmniejsza się pod wpływem antagonistów kanału wapniowego.

-    Antagoniści kanału wapniowego mogą nasilać działanie depołary żujących i niedepol ary żujących środków zwiotczających.

Po gwałtownym zaprzestaniu podawania antagonistów kanału wapniowego nie obserwuje się ostrego zespołu odstawienia. Kontynuowanie przewlekłego leczenia w okresie okołooperacyjnym zaleca się przede wszystkim w niestabilnej dusznicy bolesnej i stanach skurczowych naczyń wieńcowych.