P1050735

._v-ovtj;c stałe proporcjonalne do działającej *ily, to możemy iap»ać J zależność w post«ci

r = kx

i'ic k jest stała chiraktcry/utącą własności sprężyny, zwaną wspćlnynni-i-em sprężystości. a v wychyleniem od położenia równowagi Wykres lej zależności k*t przedstawiony n. rys 11 4a. gdzie .-akreskowana powierz _v-hnia oznacza pracę L «ł> zewnętrznej F, wykonaną przy rozciąganiu sprężyny. Korzystają z tego faktu możemy obliczyć wykonaną przez siłę f pracę- równą polu powierzchni trójkąta OAR. mianowicie

Fx

lub L =•

kx'

ponieważ F * kx (II.2)

W rozciągnięte| sprężynie powstaje wewnętrzna siła sprężystości /_łr(x) -= ~kx. Jc/eli usuniemy siłę zewnętrzną, to siła ta spowoduje powrót sprężyny do poprzedniego stanu, wykonując przy tym pracę, którą przedstawia powierzchnia zakreskowana na rys. II-4b. przy czym

. kx²

^L—r

Energia kinetyczna Praca potrzebna do nadania ciału prędkości liniowej v Jub prędkości kątowej co (wokół stałej osi obrotu) nie zależy od tego. jak zmienia się siła w czasie rozpędzania ciała i jest równa energii kinetycznej. Jest określona ona wzorami

E, =

mi

~T

F. =

l<o^J

(11.3)

odpowiednio dla ruchu postępowego i obrotowego Całkowitą energię kinetyczną ciała o masie w, poruszającego się jednocześnie ruchem postępowym i obrotowym, można wyrazić jako sumę energii ruchu postępowego tego ciała i energii kinetycznej jego ruchu obrotowego względem osi przechodzącej przez środek masy

11-4)

• dzię t_t moment bezwładności względem tej osi, n, prędkość środka masy ciała, a ot - jego prędkość kątowa.

97

⁷    rsrlafi , n*yui