P1090800

awangarda zas zmusza do totalnych zmian, do wypracowania, ustanowię* nia nowego języka, nowej metaforyki, nowego repertuaru form. Poczyna* nia nowatorskie są w jakiejś części kontynuacją tradycji, natomiast poczynania awangardowe dystansują się od tradycji, zrywają z tradycją. Przyjmując te dwa pojęcia i przenosząc je na grunt historii polskiego stylu biblijnego, możemy stwierdzić, iż z pewnością współczesne polskie tłumaczenia Pisma Świętego są nowatorskie, nie zaś awangardowe, zmiany dokonują się w obrębie tradycji, wzorca. Tym samym mamy do czynienia tylko z przekształcaniem się, ewolucją, rozwojem tej odmiany stylowej. Sądzę, iż możemy sformułować opinię, iż współczesny styl biblijny jest wariantem tradycyjnego stylo biblijnego¹. Poczynania awangardowe, a więc takie, które przyczyniłyby się do zaniku stylu biblijnego nie są - ja sądzę - w przypadku tłumaczenia Pisma Świętego możliwe, nie mogą one bowiem w żadnym przypadku odstąpić od oryginału i oryginalnego stylu biblijnego. Ponadto styl tekstu biblijnego wciąż zachowuje swą specyfikę i tożsamość, różniąc się od stylistyki innych tekstów, w świadomości zarówno autorów, jak i odbiorców współczesnych przekładów Pisma Świętego. Treść oraz cechy stylowe pozostają wciąż takie same, potrzebują tylko nowych środków wyrażania.

Jeżeli jednak rozumienie stylu nie ograniczymy tylko do języ kowej struktury (inwentarza cech językowych), lecz rozszerzymy o zasady, normy stylowe determinujące dobór środków językowych, wówczas problem zmienności i stabilności polskiego stylu biblijnego będzie przedstawiał się inaczej.

Językowostylistyczny kształt translacji Pisma Świętego wyznaczają następujące zasady.

* Określenie stylistyki współczesnych translacji biblijnych jako wariantu tradycyjnego stylu biblijnego uzasadnić można również stałością treści. Teoria, iż „elementy treści stale potrzebują nowych elementów wyrażania, co powoduje wewnętrzną aktywność systemu i staje się przyczyną tworzenia wariantów” odnosi się do dynamizmu zmian języka „pojmowanego ogólnie bądź jako system języka”, T. Skubalanka. 0 rozwoju stylów językowych, w. O stylu poetyckim i innych stylach języka, Lublin 1995. s. 206-207 ⁵ Por. definicję stylu J. Bartmińskego, Styl potoczny, w: Współczesny język polski Pod redakcją J. Bartmińskego, Lublin 2001, s. 116: „Styl to pewien rozpoznawalny i uporządkowany inwentarz środków, zintegrowany przez zespól określonych zasad i wyposażony w określone wartości, do których należy wiedza o świecie, określona racjonalność, swoisty obraz świata, intencje komunikacyjne” [podkreśl, moje - O B.\.

142