fttudia • t U
Wan io SZ Du Met —
>• Wfc
NDOW8J
imvt'lr)M
WrMw IW ł1. nu u w
KRZYSZTOF M1GOS Wrocław
PROBLEMATYKA ŻRÓDŁOZNAWCZA W BIBL10L0GII
W każdej nauce źródła wiedzy należą do fundamentalnych kategorii ■ymagających refleksji teoretycznej. Stanowią bowiem one substancją, i której czerpie się informacje poddawane następnie odpowiednim zabiegom badawczym zgodnie z celami i możliwościami danej dyscypliny.
0 ile teoria nauki (nuuki w ogóle i poszczególnych nauk) odpowiada na pytania: co?, co się buda?, czasem też: po co się bada?; gdy metodologia pyta: jak się to robi?, jakimi narzędziami?, jakimi sposobami?; to iródk>1 znawstwo ma zadanie ujawnić potrzebny nauce materiał źródłowy, ocenić jego przydatność i wiarygodność, a także udostępnić źródła w postaci odpowiednich edycji, spisów lub informatorów.
Zakres pojęcia źródła jest dzisiaj w naukach humanistycznych bardzo seraki. Jerzy Topolski pisze, że „źródłem historycznym są wszelkie iród-
1 poznania historycznego (bezpośredniego i pośredniego), tzn. wszelkie aformacje (w rozumieniu teorioinformaeyjnym) o przeszłości społecznej, {dzJekolwiek ono się znajdują, wraz z tym, co owe informacjo przeka-uje (kanałem informacyjnym)”'. Takie określenie źródle jest unlwer-alne i nader pojemne; zwraca takie uwagę na wartość nie tylko tekstu zapisu) źródłowego, ale i na sam środek przekazu. Dla rozważać nad tródłoznawstwem bibliologicznym stanowisko to ma ogromne znaczono.
Z wielkiego zasobu potencjalnych źródeł wydobywa się dla danej yscypliny lub zagadnienia tylko drobną część (Topolski pisze: „Mamy rięc z jednej strony cały ocean, a z drugiej Jedynie to wszystko, co z toto oceanu może być dla naszych potrzeb wyłowione"1). Rzecz wszakże r tym, by łowić to co najcenniejsze, co najbardziej reprezentatywne, co ozwala na formułowanie poprawnych sądów o danym fragmencie rzc-cywistości.
J. Topolski: Metodologio historii. Warszawa m» ». W. s Op. dt.