P5281033

*

NMł o tiMaawc¹ «¹ KoUm •¹» UW ¹

imię bibliotek I    Miywij^c niekiedy len n«¹» obszar twUA InUmk

tckogrsflą, której rudaniem było w/hogacenie empirycznych dotąd podtuw tworzonych zasad. Najwybitniejszym przedstawicielem lepo kierunku badawczego byt I. Pei/holdi (Kotei hitnuu der Bihltałhekilrhtr |KVi). a kratymiata rem A. Oraceel iCmrutzHge der Bibłiothekstehre. 18901. który podzielił problematykę bibliotekoznawczą na dwa obszary; ..Bibliothekslehre" — ij. bibliotekarstwo ograniczone do obsługi technicznej i administracji bibliotecznej, oraz ..Bibliothckskundc" — wiedzę o historii i organizacji bibliotek Główny kierunek rozwoju europejskiej nauki o bibliotece pod koniec XIX w. wytyczył K Pziatzko. założyciel pierwszej katedry biMtoseko/nawstwa wGctyndzn (1886). wtączając do programu wykładów całą problematykę księgoznawczą razem z rękopiso/nawstwem. starodrukarstwem i historię piśmiennictwa Podobnie szeroko traktował naukę o bibliotece podręcznik ł Mtłkaua Httndhmch der BthUothekswis,tenuh¹/i <T. 1-3. 1931-1940). podstawowa lektura w kształceniu bibliotekarzy prawic do czasów nam współczesnych.

Rozwój europejskiej mylli bibliocekoznawczej kształtował się równolegle do rozwoju teorii i metodyki bibliografii (biblrologit). Oprócz literatury niemieckiej. która cel i sens bibliografii upatryw ała przede w szysikim w jej zastosowaniu w bibliotekarstwie, duży wpływ na obie d>sc>płiny wywarł, wywodzący się jeszcze z XVIII w,, ruch bibliofilski, reprezentowany głównie przez Francuzów: G. F. Dcburc'n (173I-I782)oraz I!. G Pcignota (1767-1849) i J. Ch. Bruneta (1780- 1867¹.

Proces rozwoju nauk¹ o bibliotece w Polsce przebiegał w podobny sposób jak w zachodniej Europie, podlegał również tym samym wpływom, chociaż okres zaborów i brak własnej państwowości opóźniał postęp w stosunku do innych krajów. Początków kształtowaniu się dyscypliny należy szukać od połowy XVIII w., do tego czasu bowiem w żadnych słownikach terminołogsczssych i w wydawnictwach typu encyklopedycznego nie spotyka się terminu ..biblio lekarstwo" lub jego synonimów, co (wiadczy o braku isiadomołci istnienia osobnej gałęzi w icd/y. czy umiejętności praktycznych, związanych z działalnością bibliotek Dopiero powstanie i działalność Biblioteki Załuskich, reformy w zakresie organizacji bibliotek Komisji Edukacji Narodowej oraz wzmożony nich za-interesów ansa książką pod wpływem prądów oświecenia — uśw ladosrwły potrzebę possadama fachowej wiedzy do prawidłowego prowadzenia istniejących bądź organizowanych książnic ¹. Od tego czasu kształtowanie się tej wiedzy szło kilkoma fotami, a do jej określenia używano różnych terminów: bibliotekarstwo, ksiązmctwo, rzecz biblioteczna, sztuka bibliotekarska, od drugiej połowy XIX w. — bibliotekoznawstwo, bibl ioiekonnmiu, biblio technika I inne ¹.

1

»M LodyAfcki. ĘJ kulthki pohUrj polk\U biNioiret², I/77C-/7WJ. Wanaaw¹ 1M5:J. Lewicki. Uitmm ajm, «z»» g&udm¹ tm ****** KamU/i Łdmkmf Hmmdm>■«¹. Kraków 1925.

2

Iwtdafshk DiNiiMrkatttm, hihifolritu&mwatwó » Wimą jwżwwwr. Uh 1981. Ada UntserMwiM Lodzie¹.,¹ PoiM ScKnnenun Artne et LiMum I