P6030079

u*t. 1 pkt 2a), które otrzymały określony próg głosów w wyborach do Sejmu⁵. Partia polityczna nie Jest związkiem publicznoprawnym, dlatego te* właściwszym określeniem w tym przypadku byłby termin dotacja.

Subwencja Jest bezzwrotna. Pomimo że ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003⁶ określa cel poszczególnych części subwencji ogólnej, jednak to organ stanowiący JST decyduje ojej przeznaczeniu. Obowiązek zwrotu nie występuje również w przypadku niewykorzystania subwencji przed upływem roku budżetowego. W praktyce samorządowej organ stanowiący podejmuje uchwałę o jej niewygasaniu z upływem roku. Wyjątkiem będzie tylko sytuacja pobrania subwencji w wysokości wyższej od należnej.

Wysokość subwencji jest określona procentowo, tzn. obliczana jest jako część setna pewnej podstawy. Co prawda w budżecie państwa podano konkretne kwoty subwencji dla JST, jednak obliczono je z zastosowaniem współczynników procentowych, określonych we wspomnianej ustawie o dochodach JST.

9. Które z wymienionych poniżej warunków traktatu z Maastricht, jakie musi spełnić Polska po przystąpieniu do Unii Europejskiej, aby stać się członkiem Unii Gospodarczej i Walutowej, zostały uregulowane w Konstytucji RP:

a)    deficyt budżetowy poniżej 3 proc. produktu krajowego brutto (PKB);

b)    dług publiczny poniżej 60 proc. PKB;

c)    inflacja nie wyższa niż 1,5 punktu proc. od średniej stopy wzrostu cen w trzech najlepszych krajach UE;

d)    długoterminowa stopa procentowa nie wyższa niż 2 punkty od średniej stopy procentowej w trzech najlepszych krajach UE;

e)    uczestniczenie przez przynajmniej 2 lata w europejskim systemie walutowym i utrzymywanie kursu swojej waluty w granicach dopuszczonych przez inne kraje członkowskie.

Odpowiedź: b)

Tylko jeden z warunków został uregulowany przepisami Konstytucji RP - art. 216 ust. 5. zd. 1: „Nie wolno zaciągnąć pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 (co stanowi równowartość 60 proc. -przyp. autora) produktu krajowego brutto". Żałować tylko należy, że obok niego nie znalazł swego miejsca w Konstytucji warunek z odpowiedzi „a" - obowiązek utrzymywania deficytu budżetowego poniżej 3 proc. PKB.

10. W zakresie kontroli i zapobiegania nadmiernemu wzrostowi państwowego długu publicznego ustawa o finansach publicznych przewiduje:

a)    jedną procedurę ostrożnościową i dwie procedury sanacyjne;

b)    dwie procedury ostrożnościowe i jedną sanacyjną;

c)    dwie procedury ostrożnościowe i dwie sanacyjne;

d)    3 procedury, z których każda oddzielnie określana jest jednocześnie ostrożnościową i sanacyjną.

Odpowiedź: a)

Ustawa o finansach publicznych w rozdziale 3 działu II stanowi regulację w zakresie procedur mających na celu utrzymanie zadłużenia sektora finansów publicznych w bezpiecznych granicach oraz przeciwdziałanie sytuacjom, gdy przekraczają one dopuszczalny poziom. Poziom ten mierzony jest łączną kwotą państwowego długu publicznego powiększoną o kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez podmioty sektora finansów publicznych w stosunku do PKB. W zależności od wysokości tej relacji wymienić należy trzy procedury (art. 45 FinPubU):

-    procedurę ostrożnościową, gdy relacja waha się w granicach od 50 proc. i nie przekracza 55 proc.,

-1 procedurę sanacyjną, gdy relacja waha się od ponad 55 proc. i nie przekracza 60 proc.,

-    II procedurę sanacyjną, gdy relacja jest równa lub wyższa niż 60 proc.

Warto zauważyć, że poziom relacji występujący w II procedurze sanacyjnej jest ściśle skorelowany ze wspomnianym już art. 216 ust. 5. Konstytucji RP.

Jak więc wynika z art. 45 FinPubU, ustawodawca przewidział jedną procedurę ostrożnościową i dwie sanacyjne. Kryterium definiującym nazwę danej procedury i odróżniającym je od siebie jest program sanacyjny przedstawiany przez Radę Ministrów (art. 46 w zw. z art. 45 ust. 1 pkt 2 lit. c i pkt 3 lit. b), gdy wspomniana relacja przekroczy poziom 55 proc.

11. Wyjątkiem od zasady niefunduszowania jest:

a)    istnienie funduszy celowych;

b)    finansowanie z budżetu państwa tzw. „wydatków sztywnych" (socjalnych);

c)    istnienie środków specjalnych w jednostkach budżetowych;

d)    finansowanie określonych wydatków ze środków pochodzących ze źródeł zagranicznych, niepodlegających zwrotowi.

Odpowiedź: a), c) I d)

Zasada nlefuduszowania określana inaczej jako zasada jedności materialnej. Zakazuje łączenia dochodów z określonych źródeł z wydatkami na konkretnie wskazane cele. W FinPubU odwołuje się do niej art. 24 ust. 2, przewidując jednak 2 rodzaje wyjątków:

• funduszowanle na mocy Innych ustaw („(...) chyba, że odrębna ustawa stanowi inaczej.")', w tej grupie możemy wymienić fundusze celowe oraz środki specjalne jednostek budżetowych,

wyjątki, które przewidziane zostały w ust. 3 art. 24, m.in. finansowanie wydatków środkami zagranicznymi pochodzącymi ze źródeł tMrąnicznych.