PA270138

<ts fot* tory

krystalizacji aparat bądd

Aby zapewnić wymaganą zdolność produkcyjną oraz jakość produktu przed rozpoczęciem mtoy wybrać odpowiednią metodę prowadzania procesu oraz urządzenie. Krystalizator jest to wapM urządztA. w których istnieją warunki do powstawania i wzrostu kryształów.

Systematyka krystałizatorów

Najbardziej ogólny podział krystałizatorów to podział ze względu na charakter pracy:

•    krystalizatory pracujące okresowo,

•    krystalizatory pracujące ciągle.

Podział ten zależy od zdolności produkcyjnej i od rodzaju substancji krystalizowanej. Jeśli reagent jest tani, to zaleca się krystalizację ciągłą, natomiast jeśli jest drogi - okresową. Dla dużych zdolności produkcyjnych konieczna jest ciągła praca krystalizatora.

Inna systematyka dzieli krystalizatory na:

•    zbiorniki stacjonarne bez elementów ruchomych wymuszających stan zawieszenia kryształów,

•    aparaty wyposażone w urządzenia umożliwiające utrzymanie kryształów w zawieszeniu w roztworze macierzystym.

Pod względem hydrodynamicznym wyróżnia się:

Rys. 4.1. Podział krystałizatorów ze względu na hydrodynamiczne waninki prowadzenia procesu.

Obieg wymuszony umożliwia szerszą elastyczność ruchową i stwarza lepsze waninki do kontroli procesu. Są one szeroko stosowane do masowej krystalizacji z roztworów, dużej liczby organicznych i nieorganicznych produktów chemicznych. Równomierna cyrkulacja zawiesiny lub roztworu w krystalizatorze z wymuszonym obiegiem prowadzi do likwidacji lokalnych przesyceń, stabilizacji temperatury i utrzymania wszystkich

bf=PAQftClfi »

fclOfGotM V(L.) d>ul 06

kryształów w zawieszeniu, co dodatnio wpływa na ich wzrost, a równocześnie unotliwii ścisłą kontrolą parametrów i prowadzenie krystalizacji w optymalnych kinetycznych i hydrodynamicznych warunkach. Dzięki temu otrzymuje się jednorodny produkt o pożądanym rozmiarze. Przykłady takich krystałizatorów przedstawiają rysunki 4.2. i 4.3.

Rys. 4.2. Schemat krystaiizatora:

a) z cyrkulacją wewnętrzną b) bez cyrkulacji, oraz z obiegiem: a) wewnętrznym, b) zewnętrznym.

Rys. 4.3. Schemat krystaiizatora w wymuszonym obiegiem: a) roztworu, b) zawiesiny.

Ze względu na skład granulometryczny otrzymywanych kryształów można wyróżnić:

•    krystalizatory dające produkt polidyspcrsyjny,

2

•    krystalizatory dające produkt wysoce jednorodny.

Dobór krystaiizatora zależy od możliwości kontroli zarodkowania i wzrostu kryształów oraz ich klasyfikacji w aparacie. Zasadnicze różnice w budowie krystałizatorów bez kontroli i z kontrolą zarodkowania i wzrostu kryształów oraz ich klasyfikację w aparacie przedstawia rysunek 4.4.

Rys. 4.4. Podział krystałizatorów wg kryterium kontroli wzrostu i klasyfikacji ziaren: a) bez możliwości kontroli, b) z kontrolą przesycenia, c) z kontrolą przesycenia i klasyfikacją ziaren.

Pod względem sposobu wytwarzania przesycenia wyróżniamy:

•    krystalizatory z chłodzeniem przeponowym,

•    krystalizatory wyparne,

•    krystalizatory z adiabatycznym odparowaniem części rozpuszczalnika pod zmniejszonym ciśnieniem,

•    krystalizatory z chłodzeniem bezprzeponowym,

•    krystalizatory do procesów wysalania,

•    krystalizatory z reakcją chemiczną.

i v &rti P

p*o pcnbułcróu