Przez duszenie rozumiemy:
1. Pozbowionie dopływu powietrze zo pomoce} ucisku no krtoń.
2. Pozbawienie dopływu krwi do mózgu zo pomocą ucisku na tętnice szyjne.
W obu przypadkach skutkiem jest utroto i wiadomości Jożeli duszenie zostanio przerwane po omdleniu duszonego i zostanie mu udzielona pomoc, to skutki zastosowania duszenia sq niegroźne dlo zdrowia.
a) duszenie gotym przedramieniem z tyłu jfot. a-c):
• przodramie kością promieniową - w części bliższej nodgcrslko - uciska no krtort (lot dt)
- drugo ręko opoda stroną gizbietowg no romieniu duszonego (lot. et I
• ręce połączone chwytem
- przy duszeniu następuje wychylenie napastnika w ryt ■ podparcie jego potylicy o bark duszącego (tol. c)
1 Uczymy metodą całościową na współćwiczącym w pozycji klęk prosty
n
2. Następnie zakładanie duszenia w pozycji stojącej, zejście w
dót (fot. o-d)
1, Zakładanie duszenia przeciwnym przedramieniem („słabszym").
2. Zakładanie duszenia z różnych kierunków no współćwiczącym w pozycji stojącej (fot. e-g)
73
3. Zakładanie duszenia po obronie przed chwytem zo ubranie (fot. a-d)
5 Zakładanie duszenia w pozycji leżącej (fol. o)
b) duszenie z wykorzystaniem umundurowania (fol. b-cl):
dłonie chwytają kołnierz |ąk najwyżej po przekątnej, w okolicach korku (prawa ręka lewy kołnierz i odwrotnie! i wykonują ucisk na tętnice szyjne
- ramiona przyciągają napastnika do siebie przez zgięcie w łokciach
- w zależności od syluoctl dłonie mogą się znajdować w różnym położeniu (nochwyt fot. b lub podchwyt fot. cł)
lot d
1 Uczymy metodą całościową no współćwiczącym w pozycji stojącej, od przodu. Założenie duszenia i ściągnięcie rąk do siebie.
2. Następnie uczymy w pozycji leżącej - duszony w pozycji leżąc tyłom (fot. d, o).
3. Jak w poprzednim ćwiczeniu - duszący w pozycji odwrotnej, leżąc tyłem (fot. b-cl).
75
I Zakładanie duszenia w walce zadaniowej w parterze.
2. Zakładanie duszenia z postawy gotowości (fot. o-d).
I*
W obronie przed duszeniem czynnikiem decydującym o powodzeniu akcji obronnej jest moment jej rozpoczęcia oraz celowość wykonywanych ruchów. Chaotyczne działanie może spowodować szybszą utratę świadomości u broniącego się.
a) obrona przed duszeniem przedramieniem z tyłu:
w momencie zakładania duszenia żołnierz przyciąga biodę do klatki piersiowe] z jednoczesnym skrętem głowy, tułowia i chwytem oburącz z góry ra olokutące przedramię napastnika, CO uniemożliwia kontynuację duszenio (lot. a-b)
to-
Mttitaanie obrany żttytosctiurae tKłutib nottsDcrlottłtj
w czasie skrętu tułowia wykonuje udeizenie lokcsem w lutów lub dłonią w krocze (lot b, c ze sti 78)
- kontynuując ruch pod ramieniem napastnika uwolnio się z duszenio (fot. c, d)
- po uwolnieniu z duszenio przechodzi do techniki obezwlodniotącej [fot. i ze str. 78) lub dystansuje się w celu użycia brom (fol. g ze str. 78)
”
Im. o
Zakończenie obrony techniką obezwładniającą, z pozycją da kajdankowania (fot. a-i).
7*
Zakończenie obrony przez dystansowanie w celu użycia broni (fot. a-g).
I_
1. Uczymy ruchu obronnego metodą analityczną (na tempa), bez partnera:
- jednocześnie skręt głowy, tułowia i chwyt oburącz z góry za atakujące przedramię ■ uderzenia łokciem w tułów lub dłonią w krocze
- dolszy ruch pod ramieniem napastnika i przejście do techniki obezwładniającej lub użycia broni,
2. Jw, łącząc poszczególne elementy w colość - wykonywane jednym, płynnym ruchem w wolnym tempie.
3. Jw. ze zwiększaniem tempo ćwiczenie.
”
b) obrona przed duszeniem oburącz z przodu (fot. a-f):
- w momencie zoklodonio duszenio żołnierz przyciąga brodę do kiełki piersiowej z jednoczesnym chwytem oburącz, noprzemicnstronnie ramion napastnika w celu uniemożliwienia kontynuocti duszenio (lor. c)
- równocześnie zadaje uderzenia ałowa kopie kolanem w krocze i zrywa uchwyl (fot d-8 po uwolnieniu z duszenio dystansuje się w celu użycia broni
fot. c łat
lot. e
Zakończenie obrany przez uderzenie głową i kopnięcie.
Im. (
lot. o
lot, c
Zakończenie obrony przez uderzenie przedramieniem w potylicę i skręt głowy.
lei. I
lei d
- jednocześnie przyciągnięcie brody do klatki piersiowej i zblokowanie przedramion
- kontratak: uderzenie głową, kopnięcie kolanem, zerwonie uchwytu
- zdystansowanie się w celu użycia broni.
2. Jw. łącząc poszczególne elementy w całość - wykonywane jednym, płynnym ruchem w wolnym tempie.
3. Jw. ze zwiększaniem tempa ćwiczenia.
>1
c) obrona przed duszeniem pod pachą (tzw. krawatem) (fot. a-c):
- w chwili rozpoczęcio obchwytu głowy żotnieiz wykonuje krok z jednoczesnym skrętem tułowia w kierunku napastnika
i uderzaniem w krocze
- w tym samym czosic drugą ręką atakuje twarz, odgmojąc icgo głowę w tyl i przemieszczając się w tym samym kierunku, wytrąco go z równowagi
- równocześnie uderzając, przewraca napastnika w tyl i uwalnia się z obchwytu
(ai. a
13
d) obrona przed duszeniem pod pachą {tzw. krawatem) z wykorzystaniem broni - atak z lewej strony (lot. a-g):
- w chwili rozpoczęcio obchwytu głowy żołnierz wykonuje krok z jednoczesnym skrętem tułowia w kierunku nopostniko i uderzeniem karabinkiem w krocze
- w tym samym czasie drugą ręką alokuje twoiz. odginając głowę nopostniko w tyl i pizemieszczejąc się w tym somym kierunku, wytrąca go z równowagi
■ przewraca napastnika w tył I uwalnia się z obchwytu
- dystansuje się do użycia broni
e) obrona przed duszeniem pod pachą (tzw. krowatem] z wykorzystaniem broni
- atak z prawej strony (fot. a-g):
- w chwili rozpoczęcia obchwytu głowy żołnierz wykonuje krok z jednoczesnym skrętem tułowia w kierunku nopostniko i uderzeniom w krocze
■ nostępnie tą samą ręką otokuje zwaiz. uderza np. lufą broni w stopę nopostniko i uwolnio się z obchwytu
- dystansuje się do użycia broni
t
1. Uczymy ruchu obronnego metodą analityczną, bez partnera:
-krok z jednoczesnym skrętem tulowio w kierunku nopaslnika i uderzeniem w krocze
- równoczesny atak drugą ręką
- uderzenie napastnika i uwolnienie się z obchwytu ■ zdystansowanie się w celu użycia broni.
2. Jw, łącząc poszczególne elementy w całość - wykonywano jednym, płynnym ruchem w wolnym tempie.
3. Jw. ze zwiększaniem tompa ćwiczenia.
t. Wykonywanie obrany przed duszeniem z różnych kierunków i pozycji.
2. Jw. z częstą zmianą współćwiczącego.
3. Wykonywanie obrony po ataku duszeniem z elementem zaskoczenia.
4. Ćwiczenie w podgrupach: jedno doskonali tylko atakowonie duszeniami. druga tylko obronę przed duszeniomi.