PC200011

ĆWICZENIE Nr

Wyznaczanie krzywej umocnienia

1.    Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest doświadczalne wyznaczenie w statycznej próbie rozciągania krzywych umocnienia materiałów.

2.    Określenia podstawowe

Jedną z własności metali i ich stopów jest zdolność do umocnienia się pod wpływem odkształceń plastycznych na zimno.

Pojęciem umocnienia określa się przyrost plastycznego oporu odkształconego materiału przejawiający się przede wszystkim we wzroście granicy plastyczności Re. wytrzymałości na rozciąganie Rmoraz twardość H. Wzrostowi w/ wymienionych parametrów towarzyszy obniżenie własności plastycznych materiału.

Najistotniejszą ze zmian własności umocnionego metalu jest wzrost granicy plastyczności. Wzrost naprężenia uplastyczniającego wpływa bezpośrednio na zwiększenie naprężeń i nacisków w procesach technologicznych.

W procesach przeróbki plastycznej przez granicę plastyczności określa się naprężenia rzeczywiste uzyskane w próbie jednoosiowego naprężenia (ściskanie, rozciąganie) warunkujące powstanie odkształceń trwałych.

Wyznaczanie granicy plastyczności w próbie rozciągania Jest sposobem najprostszym zabezpieczającym czysty 1-osiowy stan naprężenia bez wpływu sił tarcia. Pozwala na określenie naprężeń, wskutek stosunkowo wczesnej utraty spójności, w wąskim zakresie odkształceń, wielokrotnie niższym od uzyskiwanych w innych stanach naprężenia.

I tak np. próbka aluminiowa w próbie jednoosiowego rozciągania do momentu utraty spójności osiągnie odkształcenie rzędu 20%. Ten sam materiał odkształcany