Pedagogika Społeczna 4

Norma w psychologii, pedagogice specjalnej i psychiatrii to konstrukt naukowy wyznaczający granice zachowań normalnych człowieka.

Nie jest jednoznaczna i nie określa jasno jakie zachowania sa patologiczne. Ze względu na znaczną szkodliwość społeczną i wartość stvgmatvzuiaca diagnozy psychologicznej i psychiatrycznej określenie, że dane zachowanie jest "nienormalne" wymaga nie tylko fachowej wiedzy, ale także świadomości następstw takiej diagnozy.

Czy dane zachowanie jest normalne ocenia się w odniesieniu do następujących wyznaczników:

•    NORMA STATYSTYCZNA - za normalne uważa się to, co częste, najbardziej powszechne w danej populacji. Norma taka wynika z pomiaru danej występowania cechy -częstość występowania jest najczęściej zgodna z rozkładem normalnym krzywej dzwonowej Gaussa (np. norma stabilności emocjonalnej w kulturze zachodniej).

•    NORMA SPOŁECZNO - NORMATYWNA (kulturowa) - analizuje się zachowanie jednostki pod kątem przystosowania do norm i wartości ogólnie przyjętych w danym społeczeństwie i kulturze.

Poziomy przystosowania:

1. Zachowanie i styl życia jednostki przeciętne, tzn. charakterystyczne dla norm zachowania powszechnego.

Spełnianie wyraźnie określonych powinności w społeczeństwie.

•    NORMA PRZYSTOSOWAWCZA - za jednostkę prawidłowo funkcjonującą uważa się osobę przystosowaną do grupy społecznej, o satysfakcjonujących relacjach z innymi i samorealizuiaca sie.

Jednostka dobrze przystosowana jest:

•    plastyczna w myśleniu,

•    krytyczna wobec sŁebj£,

•    aktywna w rozwiązywaniu swoich problemów.

NORMA TEORETYCZNA - stosowana gdy stan jednostki odnosi się do ogólnie przyjętych prawidłowości luh twierdzeń fizjologicznej lub psychologicznej działalności człowieka.