Picture2

172

Kotfaal VBI

Antropologia symboliczna, zajmując się mechanizmami równowagi, warunkami jej zaistnienia i utraty oraz funkcji t dysfunkcji, nueśd się w nurcie tych kierunków i orientacji, które uwzględniają problematykę zmiany kulturowej, co zaliczyć należy niewątpliwie jako atut. Natomiast abstrakcyjny sposób prezentacji, tak charakterystyczny dla antropologu symbolicznej, często zalicza się do jej mankamentów podobnie jak obfitość lingwistycznego żargonu. O He przy akademickim podejściu stanowić to może impuls intelektualny i powoduje pobudzenie wyobraźni, to dla praktyka ów model semiotyki, chociaż głęboki, jest trudny do wykorzystania.

Ckffoid Goenz, ur. w roku 1926, suaowt jeden z autorytetów nowej antropologii lat SO. XX wieku i kluczową postać przełomu postmodernistycznego w refleksji antropologicznej. Zazwyczaj jest on sytuowany w kręgu antropologu symbolicznej, chociaż jego propozycje bywają również określane jako antropologia intcrprctalywna. Reprezentuje on stanowisko „tekstualistyczne", ak nie odrzuca idei przedstawiania, tak jak wielu antropologów, którzy dokonali zwrotu ku komunikacyjnej i dialogowej epistemologii, wstawiając w miejsce „rzeczywistości” „tekst”. „Wielką zaletą pojęcia tekstu poszerzonego poza rzeczy zapisane na papierze lub wyryte w kamieniu jest fakt, że uczy ono kierować uwagę na to właśnie zjawisko - jak utrwala się działanie, jakie są środki owego zapisu, jak one funkcjonują oraz co wynika dla interpretacji [.„] ze znaczeń, wydobytych z przepływu zdarzeń. Z historii wydobytej ze zdarzeń, myśli wydobytych z myślenia, kultury wydobytej z zachowań. Widzieć instytucje, obyczaje i przemiany społeczne jako zjawiska -czytelne- to zmienić cały sens pojęcia interpretacji i pchnąć ją w kierunku bliższym tłumaczom, egzegetom czy ikono graf om niż pracownikom posługującym się tekstami, analizą czynnikową lub ankietami”³⁰

Od postmodernistycznych następców różni C. Gcertza sposób pojmowania antropologii. Nie utożsamiał jej z powieścią ani z czyjąś wizją. Jego antropologia stała się momentem zwrotnym, w którym rozpoczyna się „odchodzenie od globalnego projektu antropologii jako »Nauki o człowieku**” i następuje zjawisko cofnięcia się do etnografii jako domeny tekstowej reprezentacji różnych fragmentów rzeczywistości kulturowej"²¹. W ten sposób termin „etnografia” trąd dla

*• C Geciu. O gatunkach zmąconych (Nowe konfiguracje myth społecznej}. 1*1 Postmodernizm. Antologio przekładów, pod red. R. Nycza, Kraków 1998, s. 230.

" M. Buchowski, M Keropay, Czy Istnieje antropologia postmodernistyczna, [*)

M. Buchowdu (red-). Amerykańska antropologiapoumodemlsty c ma, Warszawa 1994,*. 17,