PIC96

10

2.2. Pola magnetyczne

Polem magnetycznym nazywamy własność przestrzeni polegajmy na tym. te na znajdujące się w niej igły magnetyczne i poruszające się cząstki naładowane działają sity.

Wątłością indukcji magnetycznej B nazywamy stosunek wartości kiły działającej na cząstkę naładowaną ładunkiem q i poruszającą się prostopadle do kierunku linii polu, do iloczynu wartości bezwzględnej ładunku cząstki i jej szybkości.. Jednostką indukcji magnetycznej jest tesla (I T).

F max    IN

Brr--- ;    1T - --- IU2AI

q v    1C> 1 mfe

a więc: F = Jł q v sina

a —kąt między wektorem v i wektorem B

(Linie poła magnetycznego są leż liniami indukcji pola magnetycznego.)

Siłę działającą na przewodnik w którym płynie prąd elektryczny nazywamy oitą elektromotoryczną. Jej kierunek i zwrot musi być taki sam jak kierunek i zwrot siły Lorentza. Wartość siły AF działającej na odcinek przewodnika o długości Al wynosi:

AF w 1 AlB sina    l\-25l

Aq

przy czym należy pamiętać, że:    1 ------- * > Aq*lAL

oraz    Al    At

At

u

Do określenia kierunku i zwrotu siły elektrodynamicznej (także siły Lorentza) służy reguła Fleminga (lewej dtonic

Def.

Jeżeli lewą dłoń umieścimy w polu magnetycznym w laki sposób. Se linie pola magnetycznego przebijają wewnętrzną część dłoni, a wyprostowane cztery palce wskazują kierunek przepływu prądu, to odchylony kciuk wskazuje kierunek i zwrot siły elektrodynamicznej.

Def. (regtda prawej dłoni)

Jeżeli zegniemy cztery palce prawej dłoni, a uchylony kciuk ustawimy w kierunku przepływu prądu to palce wskażą Zwrot linii pola magnetycznego.

3. Rezystancjo. pojemność, indukcyjność

3.1. Pojęcie rezystancji. Prawo Ohma

Rezystancja, rezystywność, oporność - to pojęcia, które stanowili podstawę słownika wyrużeń charakteryzujących okłady (obwody) elektryczne. Z kolei rezystory (oporniki), to podstawowe elementy wszystkich układów elektrycznych (elektronicznych). Mówiąc o oporności (rezystancji) mamy na myśli oczywiście opór -czynny” . do którego zastosowanie wprost ma podstawowe prawo Ohma. tzn.: „wartość prądu płynącego przez przewodnik jest wprost proporcjonalna do wartości napięcia U przyłożonego do zacisków tego przewodniku I odwrotnie proporcjonalna do rezystancji R tego przewodnika, co w sposób symboliczny zapisujemy następująco: