1. Stan utrwalających sie zaburzeń
neuropatologicznych
• od 6-24 miesięcy
• nasilająca się spastyczność
2. Stan utrwalonych uszkodzeń neurologicznych
(powyżej 2 lat)
• utrw alone porażenia
• charakterystyczne ustawienie stawów
• trudności adaptacyjne
• zaburzenia psychiczne
3. Stan chroniczny człowieka rdzeniowego
• odleżyny, modzele
• odporność na antybiotyki
• odchylenia w układzie kostnym
Fizjoterapia po urazach kręgosłupa
Cele rehabilitacji:
• Zapobieganie odleżynom
• Reedukacja nerwowo-mięśniowa
• Wzmocnienie mięśni nie objętych porażeniem
• U^rzynjianie pełnego zakresu ruchomości w
• Zapobieganie przykurczom
• Przywrócenie czynności lokomocyjnych
• Przywrócenie czynności manipulacyjnych
• Wytworzenie automatyzmu pęcherza Metody:
• Metody PNF, terapii manualnej
• Ćwiczenia (bierne, wspomagane, czynne, . oporowe, oddechowe, tigoufousprawniające)
• Pionizacja, nauka chodzenia
• Zaopatrzenie ortopedyczne
• Pielęgnacja
• Masaż
■ Fizykęitęrapia_
Możliwości ruchowe zależnie od poziomu uszkodzenia rdzenia (Grochmal tab.10, str 167) | ||
Poziom uszkodzenia |
Możliwości adaptacji |
Zaopatrzenie ortopedycz. |
Do poziomu Cl |
Brak samodzielności mchowej, niepełne przystosowanie do wózków |
Wózki inwalidzkie (cIcktfySłRłT sterowane głowa, jeżykiem) |
Poniżej C5 |
Codzienne pioni/owanic przez 1-2 godziny | |
Poniżej C7 |
Możliwość częściowej samoobsługi ze sprzętem ort. prace ręczne |
Pomoce ortopedyczne dla rąk, wózki sterowane ręcznie z uchwytami lub elektryczne |
Poniżej Th 6 |
Pełna samoobsługa, chód kangurów \ po równym podłożu w pomicsz.cz. |
Wysokie aparaty szynowo-opaskowc z koszem biodrowy m, buty ortopedyczne, balkoniki lub kule pachowe |
Poniżej Th 12 |
Chód kani!urowv lub 2-4 taktowy Nierówny teren, schody, samochód, praca porta domem |
Wysokie aparaty szynowo-opaskowc z butami, bez kosza biodrowego, kule pachowe |
Poniżej L2-U |
Chód samodzielny po każdym terenie i schodach, komunikacja publiczna |
Aparaty stabilizujące z butami ort., kule łokciowe. 2,1 lub laska, obuwie ortop |
Rehabilitacja po złamanich kręgosłupa z porażeniami
1. Łóżko i sposób ułożenia chorego
• materac przeciwodleżynowy
• zapobieganie przeprostowi stawu kolanowego
• stopy pod kątem prostym
• wałeczki w dłoni
2. Zapobieganie powstawaniu odleżyn ( zmiana pozycji co 2
godz., nacieranie ciała, delikatny masaż suchy)
3. Gimnastyka lecznicza:
• ćw. oddechowe
• ćw. bierne w pełnym zakresie, we wszystkich stawach
• ćw czynne kończyn nie objętych porażeniem
• zmiana pozycji ułożemowych
• gimnastyka ogólnousprawniająca
• fizykoterapia objawowo+ elektrostymulacja
• ćw. w wodzie
4. Przygotowanie do chodzenia
• 5 tyg po zabiegu operacyjnym
• na stole pionizacyjnym ^
• pionizacja czynna
• ćw. równoważne
5. Nauka chodzenia (w zależności od poziomu uszkodzenia i zakresu porażeń), w odpowiednim zaopatrzeniu ortopedycznym
6. Psychoterapia
7. Rehabilitacja społeczna (sport niepełnosprawnych, grupy aktywnej rehabilitacji)
8. Rehabilitacja zawodowa
6