PTDC0045

'storn, napisanych w języku greckim, zawiera opisiydarzei óre miały miejsce na obszarze śródziemnomorskimw latać 4—146 p.n.e. Tereny przedalpejskie, osobiście odiiedzon zez Polibiusza, oraz Celtowie są przedmiotem rozważań ,ł< irtych w Księdze II. Niestety, z Księgi XXII, któn traktuj 3alii, zachowało się jedynie kilka fragmentów. W swojej „H )rii” Polibiusz zarysowuje wspaniały obraz nieugiętej siły Ge w. Był to okres, w którym należało się liczyć z ich potęf Italii, czas przemieszczeń Celtów na obszary Grecji i do Az niejszej. Polibiusz dostarcza nam zwięzłego, ale tieściweg łowienia celtyckiego systemu hierarchii, chociaż tneba prz^ ać, że jego opisy prymitywnych warunków życia Celtów s Ine przesady. Bardzo możliwe, że zapożyczył je 2wczesne eratury rzymskiej albo też był pod wpływem stereotyp⁰' ecnych w literaturze greckiej. Polibiusz porównuje Celtó’ przechwalających się dzieci - szczerych, pełnychtemper: :ntu oraz kochających ozdoby. Chociaż przez wspólczesnyc mentatorów jest nazywany „miękkim prymitywem”, ktoi łania czytelnikom realia celtyckiej społeczności, 10 jedna można ujmować doniosłości jego opisom, rzucającym świt na niejasne początki historii Celtów. Polibiusz stanowi! pie tne źródło dla Liwiusza.

Wspomniany wyżej Posejdonios był nie tylko wnikliwyt torykiem, ale również filozofem-stoikiem, geografem ora nym ze znaczących etnografów. Celtów znał ze swoic łróży, które zaprowadziły go przynajmniej do Galii Narbor ej (jeśli nie dalej) - dlatego też mówiąc o nich, opierał si własnych doświadczeniach. Wiele wyjątków z jego etne ficznych opisów zachowało się do dzisiaj jako cytaty w dzic h późniejszych autorów. Posejdonios zdaje się szczególni iżliwy na elementy etniczne i kulturowe. Atenąjos móv n, że Posejdonios, opisując zwyczaje wielu ludów, stwc t dzieło „zgodnie ze swoim filozoficznym przekonaniem edstawiając Celtów, chwali ich odwagę i szacunek dla w: B. Cunliffe, The Anrient Cel/s, Oxford 1997, s. 8.

20