rusałk12

Za górami przy zagięciu Skał do rzeki, między lasem, Czasem pierzchnie, mignie czasem, 280 Pięć, sześć, siedem do dziesięciu.

Już są, już są za sitowiem,

Poza rzeką, poza krzaki,

Co? i skąd? i gdzie?^kto taki?

Rij i zabij! — nie opowiem.

IV

CUDOWNOŚĆ

₂₈₅    Tkliwe, tęskne niegdyś dziecię,

Wiekiem pierwej, nim kochałem,

Za miłością i zapałem

Już goniłem w pieśni świecie. «

Marzącemu w cieniach gaju ago    Przy wiosennych dni mych blasku,

Sen objawiał na obrazku Nie wcielone wdzięki raju.

Dźwięk, woń, świeżość, światło, farby, Choć odbiły się na jawie,

295    Choć dotknąłem się ich prawie...

Tylko serca są to skarby.

Chcieć chwilowe kreślić cuda,

W długich, zimnych dziś wyrazach.

W tych pół-dźwiękach, pół-obrazach? aoo    Jakże biedna to ułuda!

* *

W. 275-282. W tym ustępie jak i w niektórych dalszych strofach wyraźny ślad wpływu romantyki niemieckiej, a w szczególności romancy lihlanda die Ełfe.