S5006878

*

HOR8ZTYA8KI

szczęsny

Okropniejszą!... Znów mi się sni... Bądź zdrów... bądź zdrów!... Mam tutaj rcndez-vous milośne.

NIEZNAJOMY

Żal mi ciebie, Szczęsny!

SZCZĘSNY

Nie żałuj... nie żałuj! Ja używam życia...

NIEZNAJOMY

Więc nie chcesz być z nami?

SZCZĘSNY

Nie chcę... nie mogę...

NIEZNAJOMY

Koledzy moi osądzą ciebie tchórzem.    *“

SZCZĘSNY

Będzie to bardzo zasmucać mego ojca.

NIEZNAJOMY

Sądzę, że jeszcze się zobaczemy razem... masz czas do jutra... Bądź zdrów!

Odchodzi.

SZCZĘSNY

To jest przecie — to się nazwać może postanowieniem... Odrzucam dziś od siebie mary... Ty, kwiatku błę- ^M kitny, zwiędły we włosach Sally... rzucam ciebie także na falo... to się nazywa także postanowieniem... Jak się te rybki pluazczą wesoło na błękicie rzeki!...

[Wota]

Maryno!

8LYCHAC GLOS

Płynę!    “P

SZCZĘSNY

Jak Noreida.

IKONIEC AKTU PIERWSZEGO]

AKT DRUGI [SCENA 1]

Pokój w domu HoroatyAśTciego-UORBZTYttBKi i Mary sługa SWIĘTOSZ HOIUKSTYlWKt

Gdzie moja żona?...

AWięTOSZ

Pani wyszła o wschodzie słońca do celi księdza Prokopa — zapewne komunikować się.

HORSZTYSSKI

Swiętoszu, nabij moją dubeltówkę!

ewiĘTOsz

Pan dawniej lubił z ptoszynki strzelać.

HOR8ZTYW3KI

Jakże ty chcesz, mój stary, żebym ja strzelał teraz ślepy? Dubeltówka nie na ptaszki!... nabij ją kulami.

swnjrrosz

Cóż pan zamyśla?

HOR&ZTYRSła

Pan hetman ma przyjechać do mnie w odwiedziny...

8WIĘTTOSZ

Co? Jaśnie wielmożny hetman w naszym domu? ¹⁰ A weźże pan przecie pas złoty...

311