S6300303 (2)

4. Obudowa balonowa opancerzona. W złych warunkach geotechnicznych i w przypadku bardzo dużego ciśnienia wody konieczne Jest wzmocnienie obudowy betonowej pancerzem z blachy stalowej. Technologia wykonania takiej obudowy sprowadza się do ustawienia w wyłomie rurociągu stalowego spawa-

aj    b)

Rys. 3-167. Szczegół betonowej obudowy sztolni wyłożonej torkretem zbrojonym (73): s) przekrój poprzeczny, b) przekrój podłużny, c) zbrojenie główne (spiralne, spawane)

nego z blach i otulenia go betonem, wypełniającym cały obszar między rurociągiem a skałą. Dla dobrego związania betonu z blachą przypawa się do niej kotwy. Przy dużych obciążeniach rurociąg może być wzmocniony obwodowymi pierścieniami stężającymi z giętych piaskowników lub elementów walcowanych (rys. 3-168).

Berent ram

A-A
UW		i
m. x-----a		i'
Z7B		■■i

Rys. 3-ios. Betonowa opancerzona obudowa sztolni

1 — tor montażowy, 2 — drenaż

5. Obudowa z betonu sprężonego. Obudowa z betonu sprężonego składa sit normalnie z dwóch warstw, tj. wewnętrznej 1 zewnętrznej. Jak wiadomo, pod działaniem parcia wody znajdującej się wewnątrz sztolni występują w obudowie naprężenia rozciągające, które osiągają największe wartości w wewnętrznej ścianie obudowy.

Idea obudowy sprężonej polega na tym,-aby w warstwie wewnętrznej wywołać wstępnie (w nieobciążonej obudowie! naprężenia ściskające tak wielkie, aby pod działaniem obciążenia eksploatacyjnego zostały one zlikwidowane przez ciśnienie wody.

Stosowane dotychczas metody sprężania obudowy można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią metody w których proces sprężania odbywa się środkami mechanicznymi. W technice znane są tu metody Kunza, Wayssa 1 Freytaga. Mary'ego (86. 87 1 50] i innych.

W drugiej grupie sprężenie wykonywa się przez iniekcję zaprawy między obie warstwy obudowy. Znane są metody Kicsera (42. 431, Freysalneta, Sain-rapta i Brlce’a. Lazarevlća 1 innych (60, 87].

Sprężanie obudowy środkami mechanicznymi ma następujący przebieg. W pierwszej kolejności wykonywa się betonową warstwę zewnętrzną, pozostawiając w niej odpowiednie nisze, w których układa się w rozstawie ok. 40-1-70 cm struny lub kable. Po wykonaniu wewnętrznej części obudowy z betonu zbrojonego elementy stalowe zostają napięte i obetonowane za pomocą zastrzyków cementowych (rys. 3-169).

Rys. 3-109. Obudowa sztolni z betonu sprężonego metodą Wayssa 1 Freltaga (M)

1 — zakotwienie kabla, ł — zaprawa cementowa

Rys. 3-no. obudowa sztolni z betonu sprężonego siłowni M»r*ccs (Francja) i — Kotwienie kabla. I — Kabel, ł — otwór na tłok. i — przestrzeń wypełniona zaprawą, I — kotwy. I — zbrojenie warstwy wewnętrznej obudowy, 7 — otwory lnlekcyjnc

Na uwagę zasługuje tu obudowa sztolni siłowni Maróges [16, 87). która Jako pierwsza tego typu została sprężona w 1934 r. (rys. 3-170). Kable sprężające składały się z 6 zwojów zawierających po 19 żył średnicy 4,15 mm; zostały one rozstawione co 50 cm. Naciąg kabli odbywał się przy pomocy prasy tłokowej, której tłok wchodzi w otwór 3 pozostawiony w wewnętrznej warstwie, odciągając kabel w kierunku zewnętrzne) warstwy.

Technologia wykonywania obudowy sprężonej za pomocą iniekcji ma następujący przebieg. Między wewnętrzną a zewnętrzną warstwę obudowy, gdzie pozostawiona jest odpowiednia szczelina o grubości kilku centymetrów, wtłacza się pod dużym ciśnieniem zaprawę cementową. Powstałe naprężenia ściskające w wewnętrznym pierścieniu obudowy utrwalają się po związaniu i stwardnieniu zaprawy. Celem zapewnienia równomiernego sprężenia obudowy wstawia się między obie warstwy albo blachę falistą (rys. 3-171), albo też blachę specjalnie żebrowaną (rys. 3-172).