S6300307 (2)

natomiast e obliczamy z równania

t=2 —

^r«

^rs

(3-153) v

gdzie y — ciężar objętościowy wody (1 T/m ),

A, B, C, D, E, F — współczynniki podane w tabl. 3-36,

A_u B_u C_fa Di — współczynniki podane w tabl. 3-37,

*

At, B_t, C_t, D, — współczynniki podane w tabl. 3-38, których wartość zalety od miejsca położenia rozpatrywanego przekroju,

E — współczynnik sprężystości betonu, kG/cm^:,

J — moment bezwładności przekroju na długości 1 m sztolni, m\ k — współczynnik podatności sprężystej górotworu, kG/cm’, b — jednostkowa długość sztolni (100 cm),

pozostałe oznaczenia jak wyżej.

Mając obliczone dla poszczególnych przekrojów siły osiowe N i momenty M sprawdza się następnie, czy grubość obudowy została dobrana prawidłowo. Grubość uznaje się za wystarczającą, jeśli spełniona Jest następująca nierówność

p^ł-Hl> F F„

(3-154)

gdzie: 4* — współczynnik charakteryzujący odpór sprężysty górotworu, a — współczynnik pewności.

.    Tablica 3-J6

WSPÓŁCZYNNIKI A. B. C. D. E. F

Przekrój	A	B	C	D	E	P
V = 0	0,1628	0,0872	-0,00700	0,2122	—0,2122	0,02100
a	-0,0230	0,0250	-0,00084	0,1500	0,3500	0,01485
K ^V=T	-0,1250	-0,1250	0,00825	0,0000	1.0000	0,00575
3 v-T*	0,0250	-0,0250	0,00022	-0,1500	0.9000	0,01380 |
	0,0872	0,1628	-0,00837	—0,2122	0,7122	0,02240 |

Tablica MT

WSPÓŁCZYNNIKI A_u Bu Cu D,

Przekrój	^1	Bi	Ci	Dt
<r-o	0,3447	-0,02198	-0,1667	0,06592
X ^V = 4	0,0334	-0,00267	0,3375	0,04661
X ^V“2	-0,3928	0,02589	1,5708	0,01804
3	—0,0335	0,00067	1,9186	0,04220
ir-rt |	0,4405	-0,02620	1,7375	0,07010

Przekrój	*	*■ 1 I		f>.
V — 0	0,17240	-0,01097	-0,58385	0,03294
IB *~4	0,01673	-0,00132	— 0.42771	0,02329
n	-0.19638	0,01294	-0,21460	0,00903
3 ^¥“4*	-0,01679	0,00036	—0,39413	0,02161
V *■ 8	0,22027	-0,013J2	0,63125	i 0,03509

Współczynnik 4> oblicza się ze wzoru Szanszijewa [74]

■—(l-i-|0ko

<J>» *--—-- 0-165)

-r*+tt+pWl+3tf*b

^r0

gdzie: E — współczynnik sprężystości betonu przy rozciąganiu i zginaniu, kG/cm\

r₀ — 100 cm — promień Jednostkowy sztolni,

I! — współczynnik Folssona dla betonu <w = ok. '/•),

kg — jednostkowy współczynnik podatności sprężystej, kG/cm’.

Współczynnik pewności s we wzorze (3-154) bywa przyjmowany: dla konstrukcji betonowej s = 2,0-r2,6; dla konstrukcji żelbetowej s ^J 1.3- Warto zauważyć, że dla ko = 0 otrzymuje się <I>    1. zaś wzór (3-155) staje się identyczny

z wzorem (3-142).

Zagadnienie wymiarowania uzbrojenia obudowy sztolni ciśnieniowej, w przypadku oddziaływania biernego odporu mas skalnych na obudowę przy jednoczesnym jej rozciąganiu mimośrodowym, nie znalazło jak dotychczas teoretycznie uzasadnionego rozwiązania. Z tego względu przy wymiarowaniu sztolni są używane metody przybliżone i bardzo uproszczone. Ogólnie biorąc, w zakresie metody wymiarowania zbrojenia w przypadku odporu górotworu istnieją dwie metody.

Pierwsza, bardzo ostrożna, bierze pod uwagę wszystkie siły i momenty, które przyjęto jako działające przy sprawdzaniu obudowy na zarysowanie [por. wzór (3-154)].

Druga metoda dopuszcza możliwość powstawania rys, a w związku z tym toleruje także większe odkształcenia obudowy: w konsekwencji następuje znaczny wzrost sił odporu mas skalnych, które to siły przeciwstawiają się ciśnieniu wewnętrznemu wody i które, jak wiadomo, są proporcjonalne do wartości odkształceń radialnych zewnętrznej powłoki obudowy. W dalszej konsekwencji zmniejszają się efektywne siły normalne w obudowie sztolni, przenoszone przez stal zbrojeniową.

Pierwsza metoda, którą można by nazwać metodą niedopuszczalnych rys, uważana Jest obecnie za przestarzałą i mało ekonomiczną. Zbrojenie według tej metody wymiaruje się na siły rozciągające określone wzorami:

— w wewnętrznej strefie obudowy

— w zewnętrznej strefie obudowy

>9

l—*t» 1 , SN	SM
pi-* ^pj ■ 2	Z
	SM
<t> ^Pl ' 2	Z

(3-136)

(3-157)