Scan120520090919

Wskazania do wykonania płukania żołądka

—    Przyjęcie dużej ilości leków lub toksyn wywołujących znaczną śmiertelność

—    zagrażające życiu przyjęcie leków lub toksyn, które nie mają odtrutek

—    Zagrażające życiu przyjęcie leków lub toksyn, które nie są absorbowane przez węgiel aktywowany

Kryteria czasowe obowiązujące przy płukaniu żołądka

wg AACT i EAPCCT do 1 godz. od przyjęcia trucizny - w ilości mogącej stanowić zagrożenie dla życia pacjenta - zabieg nie może być wykonywany rutynowo w zatruciu środkiem żrącym do Vi godz. w zatruciu salicylanami do 24 godzin w zatruciu grzybami do 72 godzin u pacjentów nieprzytomnych bez ograniczeń czasowych

Przeciwwskazania do płukania żołądka

„świeże" zaburzenia rytmu serca krwawienie z przewodu pokarmowego objawy „ostrego brzucha" drgawki

czynna choroba wrzodowa żołądkai żylaki przełyku stan po całkowitej resekcji żołądka

stan zamroczenia lub pobudzenia psychoruchowego - brak współpracyz lekarzem

Powikłania płukania żołądka

zachłyśnięcie

mechaniczne uszkodzenie przewodu pokarmowego odruchowe zatrzymanie czynności serca zaburzenia wodno - elektrolitowe

Technika płukania żołądka

należy uzyskać zgodę na zabieg pacjenta przytomnego

płukanie wykonujemy u osób przytomnych w pozycji siedzącej lub leżącej na lewym boku,

u nieprzytomnych w pozycji leżącej na plecach po uprzednim zaintubowaniu

do płukania używamy grubej elastycznej sondy zakończonej dużymi otworami (7-15 mm

średnicy u osoby dorosłej)

sondę pokrywamy żelem i zakładamy przez usta

pacjentom dorosłym podajemy ciepłą wodę porcjamipo 200-300 ml, dzieciom izotoniczny roztwór chlorku sodu po 10-20 ml/kg m.c.

do usunięcia zawartości żołądka wykorzystujemy zjawisko naczyń połączonych, opuszczając wylot sondy poniżej poziomu żołądka, dopóki jeszcze znajduje się w niej woda

-    zabieg powtarzając do uzyskania czystych popłuczyn

przy zatruciu grzybami zabezpieczamy popłuczyny do badania mykologicznego Węgiel aktywowany (carbo medicinalis)

—doskonały absorbent wielu związków chemicznych - charakteryzuje się bardzo dużą powierzchnią w przeliczeniu na jednostkę masy —jego znaczenie w terapii spada wraz z upływem czasu od spożycia substancji toksycznej

—    optymalny czas podania węgla - w ciągu godziny od zatrucia substancją, o której wiemy,