Skanowanie 11 01 17 06 (12)

-‘^Łi

Postępowanie z pacjentem

6. 22- letnia kobieta skarży się lekarzowi rodzinnemu, że z powodu lęku coraz trudniej nawiązuje kontakty towarzyskie. Nie jest wyraźnie przygnębiona, nie stwierdzono także u niej objawów psychotycznych. Nie bierze żadnych leków, nie nadużywa alkoholu ani innych substancji psychoaktywnych.

•    Jakie zaburzenia lękowe należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej?

•    Jakie należy zadać pytania, aby ograniczyć liczbę możliwych rozpoznań w różnicowaniu?

•    Omów sposoby leczenia fobii społecznej i agorafobii.

7. U 41 -letniej kobiety, od 10 lat uzależnionej od alkoholu, planuje się przeprowadzenie leczenia odwykowego w warunkach ambulatoryjnych.

•    Jakie są przeciwwskazania do przeprowadzenia takiego leczenia w warunkach ambulatoryjnych?

•    Jakie mogą być zagrożenia niewłaściwie prowadzonej alkoholowej terapii odwykowej?

•    Jak należy leczyć encefalopatię Wernickego?

8. Jako lekarza pogotowia poproszono Cię o zbadanie mężczyzny, który - według żony - przyjął 48 tabletek paracetamolu i wypił butelkę whisky. Wygląda na pijanego, jest splątany i nie potrafi wytłumaczyć, co się stało. Nie zgadza się na pobranie krwi w celu oznaczenia stężenia paracetamolu, odmawia też leczenia. W dokumentacji lekarskiej opisano ciężką depresję w przeszłości. Stwierdzasz, że istnieje poważne ryzyko uszkodzenia wątroby, jeżeli szybko nie zostanie wdrożone odpowiednie leczenie.

•    Dyżurny psychiatra informuje, że nie możesz leczyć tego mężczyzny, podejrzanego o zatrucie paracetamolem, zgodnie z przepisami prawa. Jakie są zasady postępowania, zgodnie z którymi podejmiesz dalsze działania?

•    Jakie czynniki należy uwzględnić, oceniając jego zdolność do wyrażenia zgody na leczenie?

9. Jako lekarza rodzinnego poproszono Cię o badanie 18-letniej kobiety przywiezionej do gabinetu przez matkę. Matka twierdzi, że jest bardzo zaniepokojona, ponieważ córka „prawie nic nie je" i bardzo intensywnie ćwiczy fizycznie. Młoda kobieta jest wyraźnie przygnębiona, ale nic nie mówi. Aby poczuła się bardziej swobodnie, prosisz o rozmowę tylko we dwoje. Kobieta jest bardzo szczupła.

•    Jakie pytania należy zadać, aby określić zakres problemów z odżywianiem się?

•    Dowiadujesz się, że kobieta regularnie wymiotuje po epizodach objadania się. Wskaźnik masy ciała oceniasz na 16 kg/m². Jakie powikłania somatyczne związane z głodzeniem się i wymiotami musisz uwzględnić?

10. Jako lekarz pogotowia jesteś proszony o zbadanie młodego mężczyzny, którego personel pielęgniarski opisuje jako „groźnego i niebezpiecznego". Został przywieziony przez policję; wiadomo, że cierpi na schizofrenię paranoidal-ną. Idąc korytarzem, słyszysz jak mężczyzna krzyczy: „Zostawcie mnie! Wynoście się!"

•    Opisz swoje postępowanie z pobudzonym pacjentem, uwzględniając działania:

(a)    środowiskowe,

(b)    behawioralne,

(c)    medyczne.

•    Po konsultacji z dyżurnym psychiatrą rozpoznajesz ostry epizod psychotyczny i podajesz mężczyźnie domięśniowo, zgodnie z przepisami prawa, 5 mg haloperydolu i 2 mg lora-zepamu. Na jakie objawy niepożądane musisz zwrócić uwagę?

1.    (a) Błędna. Myśli samobójcze lub samouszko

dzenia nie są objawami biologicznymi depresji.

(b)    Prawidłowa. Podniecenie psychoruchowe lub zahamowanie są objawami somatycznymi depresji.

(c)    Błędna. Poczucie beznadziejności jest objawem poznawczym depresji.

(d)    Błędna. Większe nasilenie objawów depresji w godzinach rannych jest ważnym objawem biologicznym depresji.

(e)    Prawidłowa. Zob. s. 4.

2.    (a) Prawidłowa. Zob. s. 5.

(b)    Prawidłowa. Anhedonia może być wyraźna zarówno w depresji, jak i w epizodzie mieszanym.

(c)    Prawidłowa. Obniżenie nastroju, utrata zainteresowań i zdolności do odczuwania przyjemności oraz zwiększona męczliwość są głównymi objawami depresji.

(d)    Błędna. Jest to objaw biologiczny depresji.

(e)    Prawidłowa. Dystymia charakteryzuje się objawami typowymi dla depresji, chociaż rzadko tak nasilonymi, aby można było rozpoznać epizod depresyjny.

3.    (a) Błędna. Dystymia to przewlekle obniżenie

nastroju, które rzadko osiąga nasilenie spełniające kryteria epizodu depresyjnego i które nie przebiega pod postacią odrębnych epizodów, tak jak w zaburzeniu depresyjnym nawracającym.

(b)    Prawidłowa.    Zob.    s.    16.

(c)    Prawidłowa.    Zob.    s.    7.

(d)    Prawidłowa.    Zob.    s.    8.

(e)    Prawidłowa.    Szczególnie metyldopa i bloke-

ry receptorów p.

4.    (a) Prawidłowa. Zob. s. 14.

(b)    Błędna. Jest to typowy objaw depresji.

(c)    Prawidłowa.    Zob.    s.    12.

(d)    Prawidłowa.    Zob.    s.    13.

(e)    Błędna. Jest to typowy objaw schizofrenii.

5.    (a) Błędna. ICD-10 wyróżnia dwie postacie

manii: manię bez objawów psychotycznych oraz manię z objawami psychotycznymi.

(b)    Błędna. Bardzo szybko zmieniające się i występujące naprzemiennie objawy manii oraz depresji nazywa się epizodem afektywnym mieszanym.

(c)    Prawidłowa. W manii nastrój może być podwyższony lub drażliwy.

(d)    Błędna. Według ICD-10 epizody manii całkowicie zakłócają pracę i aktywność

w środowisku.

(e)    Prawidłowa. Jest to bardzo ważny wczesny objaw manii lub hipomanii.

6.    (a) Prawidłowa. Na poważne tendencje sa

mobójcze wskazuje zarówno planowanie samobójstwa, jak i wybór niebezpiecznej metody - wiadomo, że przedawkowanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyj-nych może być przyczyną zgonu.

(b)    Błędna. Impulsywne samouszkodzenie w stanie zatrucia alkoholem wskazuje na słabsze tendencje samobójcze, chociaż może to oznaczać większe ryzyko samobójstwa w przyszłości. Pamiętaj, że ryzyko skutecznego samobójstwa w uzależnieniu od alkoholu jest znacznie wyższe niż

w populacji ogólnej.

(c)    Błędna. Brak poszukiwania pomocy tuż po próbie wskazuje na poważne tendencje samobójcze.

(d)    Prawidłowa Jest to niebezpieczna metoda.

(e)    Prawidłowa. Podjęcie odpowiednich śród ków ostrożności, aby uniknąć odkrycia lub odratowania, wskazuje na poważne tendencje samobójcze.

7.    (a) Błędna. Każdy pacjent po próbie samobój

czej wymaga dokładnego badania lekarskiego. Można go odesłać do domu, jeżeli stopień ryzyka pozwala na terapię ambulatoryjną i środowiskową.

(b)    Błędna. Pytanie o myśli samobójcze jest ważnym elementem oceny stanu psychicznego.

(c)    Prawidłowa. U kobiet częstsze są próby samobójcze, a u mężczyzn samobójstwa dokonane.

321