skanuj0002

Zupełną rzadkością są rymy obejmujące zakończenia początkowych wyrazów kolejnych nemów. Rymy daklylkznc (bardzo r/atfto występujące), posługują się akcentem proparoksyianicznym np. chodziłbyś - zrobiłbyś, zakochać - rozszlochać.

Funkcje rymu.

1)    instrumenfacyjna - wynika stąd. że jest on jednym z hardzo wyrazistych sposobów kształtowania brzmienia wiersza. Odmienny walor foniczny ma więc stosowanie rymów żeńskich lub męskich, bogmych lub ubogich we współbrzmienia, dokładnych lub przybliżonych, a poza tym powtarzających się wielokrotnie na przestrzeni całego utworu lub też zestawianych tylko w parach pojedynczych itd.

2)    wierszotwórcza - rym jest ważnym czynnikiem współtworzącym wierszową organizacje tekstu. Im więcej cech rymu ma charakter ustabilizowany (posłać, miejsce występowania, układ), tym hardziej znacząca jest jego funkcja wierszotwórcza.

a)    jeśli rym pojawia się w zakończeniu wersów wrytmicznie ekwiwalentnych (np. równosyiabicznych. równoakcentowych). wówczas silnie uwydatnia tę ich równoważność, pełniąc funkcję rytmizac* jną.

b)    pojawiając się zazwyczaj na końcu wersu, siał się on w powszechnym odczuciu czytelniczym najwyrazistszym z sygnałów wersowej klauzuli, pełni więc funkcję dclimiJacyjną

c)    jest czynnikiem komponującym większe niż pojedynczy wers całostki wierszowego tekstu. Za pomocą siatki klauzulowych współbrzmień wiąże wersy w hardziej złożone zespoły. Pełni więc funkcję kompozycyjną. Powtarzające sic jednakowe układy rymowe są zazwyczaj podstawą dla podziałów airolicznych.

3)    Stylistyczna - z zespolenia fonicznej i semantycznej roli rytmu rodzi się Arakcja

stylistyczna, nadrzędna wobec omawianych poprzednio, bo angażiijąca zarówno brzmieniowe jak i znaczeniowe właściwości znaku językowego. Nazywanie często używanych pur rymowych banalnymi czy oklepanymi określało jednocześnie ich walor stylistyczny. Podobnie, choć o wartości przeciwstawnej zjawisko to zachodzi w wypadku rymów rzadki czy egzotycznych. Stylistyczne znaczenie doboru rymujących się słów uwydatnia się jasno, kiedy zdamy sobie sprawę ze szczególnego „uwidocznienia’ umieszczonych w wyrazie wyrazów. W poeąji współczesnej, zwłaszcza satyrycznej, wysuwanie na miejsca rymowe wyrazów mało znaczących jest często stosowanym zabiegiem stylistycznym sugerującym żartobliwy, ironiczny lub leż. parody styczny sens wypowiedzi. Stylistyczne znaczenie rymu nie ogranicza się tylko do rymujących się bezpośrednio wyrazów. Potępiane bywają rymy gramatyczne, nie tylko jako najłatwiejsze, ale przede wszystkim jako te, które pociągają za sobą monotonię układów zdaniowych, szczególnie częstą, jeżeli są to rymy czasownikowe. Działanie rymu polega również na zaostrzaniu wykładów brzmieniowych i semantycznych występujących na całej przestrzeni wiersza.    \ Cc

•    rymy parzyste (aabb)    * _v

•    rymy nieparzyste (krzyżujące się) (abab)

- rymy okalające (abba)    ^y_

Wiersz stychiczny - bez podziału na strofy Dystych - dwuwiersz

Strofo otwarta - kiedy jednolity tok zdania przebiega ponad podziałem siroficznym (czyli kiedy zdanie zaczyna się w jednej strofa, a kończy w drugiej).