skanuj0002

2

DOSTATECZNY:

Uczeń recytuje ze zrozumieniem, z odpowiednią artykulacją, akcentem.

DOPUSZCZAJĄCY:

Uczeń wygłasza z pamięci tekst. Opuszcza jednak wyrazy, zmienia ich kolejność lub używa innych słów. Nie zachowuje właściwego pauzowania, artykulacji.

NIEDOSTATECZNY:

Uczeń nie opanował wiersza pamięciowo. Nawet z pomocą nauczyciela nie jest w stanie odtworzyć z pamięci wiersza lub fragmentu prozy.

2. Dydaktyk omawia warunki dobrej recytacji:

a.    Zrozumienie treści,

b.    Wyraźna artykulacja:

- to dokładne i staranne wymawianie wyrazów; dlatego też nie należy opuszczać głosek, zwłaszcza na początku i na końcu wyrazu np.:

kto to wstaje, z zagranicy, radość, podkreśl, list

c.    - unikanie niedbałej wymowy, która czasem przeradza się w nawyk np.:

dźwi zamiast drzwi czeba zamiast trzeba wreście zamiast wreszcie

d. Prawidło wy oddech:

- odpowiednia postawa;

oddychać należy w czasie przerw i przestanków, wynikających z sensu utworu; chociaż nie w czasie każdego przestanku.

Im głośniej i szybciej mówimy, tym więcej zużywamy powietrza. Panowanie nad oddechem - to podstawa dobrej dykcji.

e.    Właściwe przestankowanie

Pierwszym warunkiem dobrego przeczytania jest ustalenie w tekście właściwego przestankowania, co uwydatni logiczny układ tekstu i pozwoli uregulować oddech.

- Każdy znak przestankowy oznacza przerwę w mowie wygłaszanej, (zwrócenie uwagi na planszę).

f. Poprawne frazowanie - podział tekstu na sensowne cząstki:

Mówimy nie słowami, lecz frazami, cząstkami tekstu.

Granicami cząstek - są pauzy. W czasie ich trwania dokonujemy niesłyszalnego wdechu.

- Ale Sn których miejscach robimy te pauzy?

Nie może to być przypadkowy podział, ponieważ może to doprowadzić do nieporozumienia; np.:

Szła pod górę, / z trudem oddychała mroźnym powietrzem.