skanuj0002 (8)

Skrjrtokrystaliczne - nie ińoźaa określić kryształów, ich wielkości gołym okiem.

Kimberlity — skały magmowe zawierające w sobie diamenty.

Skorupa ziemska—zewnętrzna powłoka Ziemi zbudowana ze skał.

STRUKTURY GEOLOGII TWORZĄCE (BUDUJĄCE) SKORUPĘ ZIEMSKĄ

Tektonika -* to dział g. badający przyczyny i mechanizm procesów g. w wyniku, których tworzą się w skorupie ziemskiej zróżnicowane struktury g.

Geologia strukturalna—to dział g., który opisuje szczegółowo struktury g. skorupy ziemskiej. Większość struktur g. powstaje na wskutek deformacji skorupy ziemskiej. Procesom deformacji podlegają wszystkie skały osadowe i metamorficzne. Najczęstszą formą skał osadowych (a czasem i metamorficznych) jest tzw. warstwa geologiczna. Charakteryzuje się ona dużym rozprzestrzenieniem horyzontalnym i stosunkowo stałą.grubośęią. Warstwa g. posiada strop i spąg (powierzchnia stropowa i spągowa).

Elementy warstwy g.:    '    -    ^f

spąg i strop,

miąższość - najkrótsza odległość między stropem i spągiem,

wychodnia warstwy, kąt upadu, linie biegu, kierunek nachylenia, ogólny kierunek nachylenia (względem stron świata).

Metody zapłstr zalegania warstwy:

trój członować— 180°/20⁰/E—azymut linii biegu/kąt upadu/zapada na wschód; dwuczłonowa— 90°/20°—azymut kierunku zapadania/kąt upadu orazgraficmy.

Azymut—jest to kąt poziomy mierzony od kierunku północnego w prawo (zgodnie z ruchem zegara).

Strukhny g_ występujące w s. z.;

PŁYTA g. - jest to warstwa g. (bądź zespół warstw g.) ułożonych poziomo a czasem lekko-nąchyłonych pod katem do 5°; MON€0£LBJA - <ó zwykle zespół warstw g. ułożonych względem poziomu podjkątemysńęl^zym^mż S^Cwszystkie warstwy w tym samym kierunku).

STRUKTURY FAŁDOWE (fałdy)- to zespół warstw g,, które zostały wygięte (pewna część jest wygięta w dół'a sąsiednie w górę). Fałd składa Się z dwóch części: synkliny i antykliny.    $

PŁASZĆZOW1NY SKIBY

SYNKLINORIAIANTYKLINORIA    .

USKOKI — tó struktury, które powstały poprzez piknięcie kompleksu warstw, powstania w ten sposób dwóch bloków i przemieszczenia ich względem siebie; w przypadku uskoku powierzchnia, wzdłuż której doszło do pęknięcia i przemieszczenia (powierzchnia uskokowa) jest nachylona pod kątem nie mniejszym niż 30° do poziomu.

,NASUNIĘdA — są.podobne do uskoków odwróconych, ale powieizehm^nieciągłości jesf nachylona do poziomu pod kątem - --nieprzekraczającym 30°.

ZRĘBY tektoniczne - to zespół uskoków, w których wewnętrzne bloki są wyniesione.

ROWY - zespół uskoków, w których wewnętrzne bloki sązrzucone.

Fałdy oraz monokliny a także synklinoria i antykłinoria należą do tzw. deformacji tektonicznych ciągłych - deformacje, w których nie doszło do przerwania ciągłości warstw (najważniejsze wśród tych deformacji są fałdy).

Uskoki, nasunięcia, zręby oraz rowy to deformacje tektoniczne nieciągłe — doszło do przerwania i przesunięcia bloków względem siebie (najważniejsze wśród tych deformacji są uskoki).

Płaszczowiny i skiby mają charakter pośredni.

Elementy fałdu (ksero. |jg !J$, 14); obwiednia fałdu,

grzbiet antykliny - punkty najwyżej leżące, dno synklmy-punkty najniżej leżące,

przegub - część fałdu o największej krzywiźnie (grzbiet pokrywa się z przegubem), oś atóy/synkliEy - linie biegnące środkiem przegubu fałdu,

powierzchnia osiowa - powierzchnia, która łączy osie anty/synkłiny leżące na granicy kolejnych w. g.

Najważniejsze rodzaje fałdów;

(ze względu na zorientowanie powierzchni osiowej względem poziomu); stojący, pochylony, obalony, leżący, przewalony (ze względu na-kształt);

normalny, izoklinalny, wachlarzowy, skrzynkowy (kuferkowy), zygzakowy (zębaty).

Elementy uskoku (ksero str. 14): powierzchnia uskoku, skrzydło wiszące/ zrzucone, kąt nachylenia powierzchni uskokowej.

Rodzaje uskoków: normalny* pionowy, odwrócony, przesewcze, zrzutowo-przesuwcze, zawiasowe.

Fleksury -to struktury występujące zwykle z uskokami i mają charakter przejściowy pomiędzy deformacjami ciągłymi a nieciągłymi.

Szczelinowatość —to obecność spękań i szczelin w masywie skalnym - wynika ona z ruchów fałdujących s. z., tworzenia uskoków, naprężeń bez przemieszczeń. Wśród szczelinowatości masywów rozróżniamy między innymi CIOS—to zespół spękań występujących w odstępach zwykle większych od miąższości warstw (termiczny - powstaje przy stygnięciu magmy, tektoniczny - wynikający z