skanuj0003

IIIM

stężenie równoważników Troloksu w próbce, a wyznacza ją na podstawie krzywej kalibracyjnej f(Ci_roI(W)=AE, gdzie wartość AE oblicza się z rów

nania;

(10.5)

l-^i-jx¹⁰⁰ = ^AE₅°5%

gdzie: A₀ - absorbancja wyjściowego roztworu kationorodnika; A_£ - ab sorbancja mierzona po 10 min od dpdania. przeciwutleniacza; AE - procentowa zawartość kationorodnika zredukowanego po 1Q min od momentu dodania przeciwutleniacza.

Metoda z użyciem DMPD jest uznana za, odpowiednią do monitorowania właściwości przeciwutleniających wodnych ekstraktów próbek żywności. Główną jej zaletą jest to, że. polega na redukcji kationorodników w ustalonym czasie, a nie na pomiarze szybkości redukcji.

Metoda z zastosowaniem odczynnika DPPH

Związek DPPH (2,2-difenylo-l-pikiylohydrazyl) jest jednym z kilku stabilnych i komercyjnie dostępnych rodników azowych (rys. 10.6). Roztwory tęgo związku mają barwę purpurową z maksimum absorbancji przy długości fali 515 nm.

Rysunek 10.6

Struktura chemiczna rodnika DPPH (2,2-difenylo-l-pikrylohydrazyl)

W czasie reakcji redtlkćji barwa roztworu zanika; postęp,reakcji można monitorować spektrofótometiycznie przy długości fali 515 nm. Procentową zawartość pozostałego (niezredukowanego) rodnika DPPH można obliczyć na podstawie wzoru

100 = DPPH,(10.6)

gdzie: DPPH_rem% - procentowa zawartość pozostałego niezredukowanego rodnika; [DPPH|_To - wyjściowa wartość absorbancji roztworu rodnika; [DPPH]_rem - wartość absorbancji roztworu po dodaniu przeciwutleniacza.

Jest ona odwrotnie proporcjonalna do stężenia przectwuuemaw... w próbce. Stężenie przeciwutleniacza powodujące spadek początkowego stężenia rodnika DPPH o 50% nosi nazwę parametru EC₅₀. Czas potrzebny na redukcję wartości początkowego stężenia rodnika DPPH

0    50% jest natomiast wyznaczany graficznie z krzywej kinetyki reakcji

1    określany jako parametr TeCjo- Do wyrażenia aktywności przeciwutle-niającej poszczególnych substancji stosuje się kolejny parametr, tzw. sprawność przeciwrodnikową AE (ang. ąntiradical efficiency), który wyznacza się na podstawie wzoru

₁l-xIkc₅₀=AE    (10.7)

gdzie: AE - sprawność przeciwrodnikową; EC₅₀ - stężenie przeciwutlenia-cża powodujące spadek początkowego stężenia rodnika o 50%; ^TEC50 ~ czas potrzebny na obniżenie wartości początkowego stężenia rodnika o 50%.

Metoda oznaczania zdolności redukowania jonów żelaza (fenie ion reducing antioxidant parameier) - FRAP

Metoda FRAP była stosowana przede wszystkim do oznaczania siły redukcyjnej płynów ustrojowych [Benzie i in., 1996]. Ostatnio została ona również przystosowana do badań nad przeciwutleniaczami pochodzenia roślinnego [Ou i in,, 2002]. Zasada tej metody polega na redukcji związku TPTZ (kompleks żelazowo-2,4,6-tripirydylo-S-triazyny) pod wpływem działania przeciwutleniacza do intensywnie niebiesldego produktu z maksimum absorpcji przy długości fali 595 nm

Fe^TPTZ (bezbarwny) + przeciwutleniacz —»

—*■ Fe²⁺-TPTZ (intensywnie niebieski)    (10.8)

Ilościowo zdolność przeciwutleniającą próbki oblicza się na podstawie porównania wartości zmiany absorpcji AA analizowanej próbki z wartoś-

Wyznaczenic wartości AA (AA = A₄ A„)

Rysunek 10.7

Schemat postępowania w czasie pomiaru zdolności przeciwutleniającej próbki za pomocą metody FRAP

er _

535