- przyspieszenie ogólnej regeneracji mięśni po intensywnym wysiłku fizycznym,
- zwiększenie elastyczności tkanki mięśniowej oraz ścięgien,
- pobudzenie poprzez receptory czucia głębokiego ośrodkowego ii$ładu nerwowego,
- pobudzenie włókien nfęśniowych do skugiib |t^B^iowodu|i|^!fe^f|®5h płynów międzytkankowych,
- zmniejszenie napięcie |j|izn,
- stymulacja procesów wymiany tlenu i dwutlenku węgla w mięśniach.
Oklepywanie to seria oMipBpgBI, bardzo ś%bkich uderzeń ll|l| ijjl j )>i i drugim
w tkankę masowaną,; ftig^oklepywaniąji^ttśs, aby w czasie UderzaMfe kbntakt ręki masażysty był jak najki^j^iibśnfW^śnia na całej poWieĄŚMi ręki btorącej udział w masażu była rozłożopi równotjt^piie. Uderzenie powinno być wykonane
tak, aby nie wywoływało bólu i powstawania siniaków, krwiaków i pękania naczyń.
Oklepywanie należy do tzw. techniki twardej, dlatego nie należy jej stosować u osób stófszych, u dziec!, po ciężkich zabiegach operacyjnych. Przeciwwskazane jest również przy:
- silnym bólu,
- wzmożonym napięciu mięśniowym,
- kruchości ścian naczyń krwionośnych,
- żylakach,
-po wzmożonym wysiłku fizycznym,
- w spastyczności (w przebiegu porażeń spastycznych),
- dyskopatiach,
- osteoporozie,
- w przykurczach mięśniowych,
- w skoliozach po stronie przykurczonych mięśni.
Oklepywanie stosujemy, gdy chcemy doprowadzić do silnego przekrwienia masowanej części ciała. Dobór sposobu oklepywania zależy od okolicy stosowania masażu, grubości tkanki masowanej, stanu fizjologicznego i patologii tkanki masowanej oraz zadania jakie ma spełniać oklepywanie.