tr

jednego 5-zgłoskowego. Jej nazwa pochodzi od imienia poetki greckiej Safony, która podobno użyła jej jako pierwsza w utworze "Hymn o Afrodycie" (później posługiwał się nią również Horacy; w poezji polskiej pojawiła się w XVI w.). Z kolei tzw. strofa alcejska złożona jest z dwóch wersów 11-zgłoskowych, jednego 9- i jednego 10-zgłoskowego. Wprowadzona została prze greckiego poetę Alkajosa, stosował ja również w swych "Pieśniach" Horacy.

sekstyna (sestyna) - strofa sześciowersowa o układzie rymów ababcc, najczęściej jedenastozgłoskowa; wykształciła się w średniowiecznej poezji francuskiej, do poezji polskiej wprowadził ją Kochanowski (np. w "Psałterzu"), upowszechniła się zaś w epoce oświecenia. W romantyzmie stosował ją Słowacki. Występuje przede wszystkim w liryce refleksyjnej, uroczystej .

oktawa - strofa ośmiowersowa (układ rymów: abababcc), przeważnie jedenastozgłoskowa. Użył jej Słowacki w "Beniowskim". Występuje głównie w wierszowanych gatunkach epickich. Jej odmianą jest oktostych - od oktawy różni się układem rymów (aabbccdd).

Strofoid - strofa nieregularna

Strofa saficka - typ strofy składającej się z trzech wersów jedenastozgłoskowych i czwartego pięciozgłoskowego.

Triolet - strofa 8-wersowa o dwóch rymach i schemacie rymowym: ABaAabAB, w której wers pierwszy powtarza się jako czwarty i siódmy, a drugi jako ósmy

Sonet - kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego, która złożona jest z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach (tetrastychach), rymowanych zwykle abba abba i dwóch trójwierszach (tercynach). Pierwsza zwrotka zwykle opisuje temat, druga odnosi go do podmiotu wiersza, a tercyny zawierają refleksję na jego temat.

3.Instrumentacja głoskowa

Podstawowe pojęcia:

Zestrój akcentowy - obdarzona sensem grupa sylab posiadająca jeden główny akcent. Pojęcie z zakresu teorii poezji. Na powtarzalności zestrojów akcentowych w obrębie wersów bazuje system wersyfikacyjny w poezji, zwany tonizmem.

Zestroje dzielą się na:

•    proklityki - całość akcentowana składa się z wyrazu zasadniczego ora słowa pomocniczego występującego przed nim i niewyróżniającego się własnym akcentem, np. nie gadaj

•    enklityki - całość akcentowana składa się z wyrazu zasadniczego oraz

słowa pomocniczego występującego za nim i niewyróżniającego się własnym akcentem, np. poddaj się    ’

Akcent wyrazowy w języku polskim

Jeśli chodzi o miejsca, jakie w większość polskich wyrazów zajmują sylaby akcentowane, można powiedzieć, że akcent jest stały i z reguły pada na przedostatnią sylabę, więc nazywa się go paroksytonicznym.