verdet3

(Tabelą 10.^

Rodzaj cieczy:
	cC, [1	<x2 M	M	M	V \sL-1 |T- m	• I [Al
1.
2.
3.
4.
5.
6.
tr

Literatura

1.    Jaworski B., Dietłaf A.: Kurs fizyki, tom 3, PWN Warszawa

2.    Dryńeki T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki,PWN Warszawa

11. ANALIZA SPEKTRALNA

Ciała stałe, ciekłe lub gazowe pobudzone do świecenia wysyłają promieniowanie widzialne. Zgodnie z teorią tematu 9 ni-

1

niejszego skryptu, promieniowanie takie można traktować jako fale elektromagnetyczne charakteryzujące się odpowiednimi częstotliwościami V drgań wektora elektrycznego E i magnetycz-nego H w czasie, lub długościami A w przestrzeni. Posługując się pojęciem wektora świetlnego mamy na myśli wektor elektryczny E, odpowiedzialny za większość zjawisk wywołanych działaniami promieniowania na ośrodki materialne.

cyjną, wbudowane nt>. w appUtrumcrtr, w którym fltmiowtą ona alf menty dyspersyjna, ni i ymu.jamy widma promieniowania.

Najogólniej widma promieniowania dzielimy na emisyjne i absorpcyjne. Widma emisyjne obserwujemy wtedy, gdy światło wysyłane przez ciało promieniujące (źródło) trafia bezpośrednio do spektrometru. Widmo absorpcyjne powstaje wówczas, gdy światło biegnące ze źródła przechodzi przez ośrodek (np. grubą warstwę gazu) i następnie trafia do spektrometru.

Wśród widm zarówno emisyjnych jak i absorpcyjnych wyróżniamy: widma ciągłe, liniowe i pasmowe.

Widma ciągłe mają postać barwnej wstęgi, w której nawet przy bardzo dużym rozszczepieniu nie możemy wyodrębnić poszczególnych linii odpowiadających danym długościom fali. Widma takie emitują rozżarzone ciała stałe, ciekłe i bardzo zgęszczone gazy (pod dużym ciśnieniem). Rozkład natężeń w takim widmie określa w przybliżeniu wzór Plancka (7.15)} zgodnie z prawem Wiena maksimum natężenia promieniowania wraz ze wzrostem temperatury przesuwa się w stronę fal krótkich (patrz poz. [1) i [4)).

Widma pasmowe składają się z szeregu jasnych pasm posiadających wyraźne granice od strony krótkofalowej lub długofalowej. Przy użyciu spektrometrów o dużej zdolności rozdzielczej łatwo stwierdzić, że widma pasmowe składają się z dużej ilości blisko siebie położonych linii, zagęszczających się w stronę granicy każdego pasma. Widma takie otrzymuje się pobudzając do świecenia wieloatomowe cząsteczki związków chemicznych. Cząsteczkom o różnym składzie atomowym odpowiadają odmienne widma.

Widma liniowe utworzone są z oddzielnych linii ułożonych w sposób prawidłowy w tak zwane serie widmowe. Widma takie wy-promieniowywane są przez gazy i pary jednoatomowe o ciśnieniu około 60 hPa. Każdemu pierwiastkowi odpowiada inny układ linii