Współczynniki dynamiczne podłoża

przez C, a naciąg błony przez q, to wówczas pionowe odkształcenie podłoża pod wpływem równomiernie rozłożonego obciążenia p_z dla omówionego wyżej modelu podłoża gruntowego będzie całką równania różniczkowego

/ 3²z    3²z    _ \

^ąW⁺w~^ezi~~^p-

przy określonych warunkach brzegowych.

Korzystając z omówionego modelu podłoża, rozpatruje się równowagę sztywnego bloku, mającego podstawę prostokątną spoczywającą na tym podłożu.

Wzory do wyznaczania współczynników podłoża podane przez Sawinowa mają następującą ostateczną postać:

c. = C0|		[3-12]
II O*		[3-13]
cx - Do		[3-14]

gdzie: C₀ — współczynnik przyjmowany z tabl. 3-2, MPa/rn,

a, b — wymiary podstawy fundamentu w rzucie, przy czym b jest bokiem prostopadłym do płaszczyzny drgań, m,

F—pole podstawy fundamentu, m²,

p — rzeczywisty nacisk statyczny fundamentu na grunt, MPa,

A — współczynnik korygujący, A = 1 m^-1,

D₀ = 0,7C_o,

Po = 0,02 MPa.

Wartość współczynnika C_v można na podstawie zaleceń Barkana przyjmować jako równą

C_v = 1,5(7, = 1,050,.    [3-15]

Przy obliczaniu posadowionych bezpośrednio fundamentów pod młoty wartość współczynnika C_z przyjmuje się zwiększoną trzykrotnie.

Przy obliczaniu fundamentów pod precyzyjne obrabiarki (por. tabl. 1-29, klasa I-II) wartości współczynników podłoża przyjmuje się zwiększone: C_z — 3 razy, C, i C, — 4 razy [93].

Na podstawie badań została zestawiona przez Sawinowa tablica wartości współczynników C₀, zamieszczona w pracy [86] i powtórzona w pracy [93] (tabl. 3-2). Wartości tych współczynników uzyskane zostały przy nacisku statycznym próbnego bloku na grunt wynoszącym

Po ~ 0,02 MPa.

Posługując się wartościami podanymi w tej tablicy możemy ze wzorów [3-12], [3-13] i [3-14] określać wartości współczynników podłoża dla czterech zasadniczych kategorii gruntów.

Tablica 3-2

Dynamiczne współczynniki podłoża dla gruntów w stanie naturalnego zalegania

Katego ria gruntu	Charakterystyka podłoża	Nazwa i charakterystyka gruntu wg PN-74/B-02480	Co przy nacisku na grunt p = 0,02 MPa (fundamenty o polu podstawy 50 m^ł) MPa/m	C, (fundamenty o polu podstawy F> 50 m^J) MPa/m
I	bardzo małej sztywności	piaski gliniaste, pyły, gliny i iły w stanie plastycznym (/Ł = 0,4—0,5)	6	20
n	malej sztywności	piaski gliniaste, pyły, gliny i iły plastyczne (/L = 0,25—0,40)	8—10	35
		piaski pylaste, mokre luźne (wskaźnik porowatości e > 0,80)	12	40
iii	średniej sztywności	piaski gliniaste, pyły, gliny i iły twardoplastyczne (/l *= 0—0,25)	16—20	50
		piaski pylaste średnio zagęszczone i zagęszczone (e < 0,80)	14	45
		piaski drobne, średnie i grube niezależnie od ich wilgotności i zagęszczenia	18	50
IV	dużej sztywności	gliny piaszczyste, gliny i iły półzwarte i zwarte (/Ł < 0)	22—30	55—70
		żwiry i rumosze	26	60

Pomiary drgań rzeczywistych fundamentów pod maszyny przeprowadzane wielokrotnie potwierdziły zadowalającą zgodność wyników obliczeniowych z wartościami rzeczywistymi. Zakres stosowalności tej metody Sawinów ogranicza do fundamentów o polu podeszwy nie przekraczającym 50 m² i nacisku statycznym nie przekraczającym 0,15 + +0,20 MPa.

Jak wynika ze wzorów na współczynniki C_E, C₉ i C_x, są one wyprowadzone dla fundamentów o podstawie prostokątnej. Powstaje zatem pytanie, jak należy postępować w przypadku fundamentów o podstawie nieprostokątnej.

Dla podstawy fundamentu z wycięciem w środku Sawinów proponuje stosowanie wykresu przedstawionego na rys. 3-6, z którego przyjmuje się zmniejszający współczynnik £ i na-stępnio mnoży się przez niego sztywności K,, K_v i K_x określone jak dla pełnego prostokąta 0 wymiarach zewnętrznych i przy rzeczywistym nacisku na grunt.