wykres smitha jak się go tworzy

Uproszczony wykres Smitha przy rozciąganiu stali budujemy następująco. Na osi rzędnych (rys. 1.31) odmierzamy w ustalonej podzialce wartości Z_rc (punkty A i B). Następnie na osi odciętych odmierzamy wartość a_m — 2 Z - (punkt C)_y a na osi rzędnych wartości Z_rj (punkt D). Przez punkty A i D oraz B i C prowadzimy proste. Odmierzamy na osi rzędnych i odciętych wartości Q_r (punkt E). Obcinamy wykres od góry poziomą wyznaczającą punkt F. Prowadzimy pionową linię z punktu F wyznaczającą punkt <7. Wykres wytrzymałościowy przedstawia linię łamaną ADFEGCB. Ze względu na symetrię nie budujemy wykresu dla ujemnych a_m. Punkt ^leży powyżej punktu D. Dla niektórych materiałów może on leżeć poniżej punktu A wtedy wykres jest obcięty poniżej punktu D i punkt D jest wów^rczas punktem pomocniczym leżącym poza wykresem.

Uproszczony wykres Haigha (metodą Serensena-Kinasoszwilego) budujemy następująco. Odmierzamy (rys. 1.32) na osi odciętych Z_rc (punkt A). Na osi rzędnych odmierzamy w przyjętych podziałkach wartość jZ_rjy otrzymujemy w ten sposób punkt B. Na osi rzędnych i odciętych odmierzamy wartości Q_f (punkty C i A). Łączymy punkty D i C. Łamana ABEC przedstawia uproszczony wykres

zmęczeniowy. Zwykle po działka o_a jest większa niż o_m. Punkt E może leżeć także z lewej strony punktu B. Wtedy punkt B jest punktem pomocniczym i leży poza wykresem.