zdjecie4

Hej, radością oczy błysną I wieniec czoła okrasi.

I wszyscy mile się ścisną: To wszyscy bracia! To nasi!

Spotkanie w gronie bliskich osób to szczególnie miły moment: błyszczące z radości oczy, uśmiech i wzajemne uściski wyrażają wielkie zadowolenie ze spotkania przyjaciół -„naszych”, „braci”. Wspólnota, tak. jak i w innych wierszach filomackich Mickiewicza, stanowi najwyższą wartość, a chwile razem spędzone traktowane są jako bezcenne. Trzykrotnie użyty zaimek „tu” podkreśla bliskość bohaterów, przynależność do „naszego grona”. „Tu” nie oznacza bowiem jakiegoś konkretnego miejsca w sensie geograficznym, to miejsce spotkania w owym „naszym gronie”, gdziekolwiek by miało ono nastąpić. Rola przyjaźni została szczególnie wyeksponowana w wyodrębnionym dwuwierszu, który poeta umieścił w centralnym miejscu w utworze:

Tu wspólne koją cierpienia:

Przyjaźń, wesołość i pienia.

„Tu” nie ma miejsca na pochlebstwo, zawiść, także wszystkie problemy, smutki, cierpienia stają się bez znaczenia w tym wspólnym gronie, gdzie króluje wesołość, a przynajmniej wydają się na tyle odległe, by na chwilę o nich zapomnieć. Połączeni „ogniwem braterstwa” przyjaciele mogą otworzyć się przed współtowarzyszami, „zdjąć z serca zasłonę”, jak metaforycznie określa to poeta.

Przestrzega jednak, by nigdy nie zapominali o najważniejszych dla nich kwestiach, o złożonej niegdyś przysiędze („Pomni na przysięgę swoją”). W każdym momencie życia, w każdej sytuacji: w czasie pracy i rozrywki, w bogactwie i w biedzie, są sprawy, o których zapomnieć nie można. Określa się je mianem „Ustawy”, co jednoznacznie odsyła nas do postanowień filomatów, których zobowiązali się przestrzegać. Kluczowe wartości (aż dwukrotnie w utworze wymienione) to:

Ojczyzna, nauka, cnota

Służba ojczyźnie poprzez ćwiczenie swego charakteru i nieustanne kształcenie to najważniejsze cele Towarzystwa Filaretów. Poeta przypomina o nich i wzywa do wdrażania w życie niezależnie od okoliczności. Wierność zasadom, których wypełnienie ślubowali młodzi ludzie będzie bowiem kluczem do osiągnięcia założonych celów:

Dojdziemy, choć przykrą drogą,

Gdy brat bratu rękę poda.

Bo nam i nieba pomogą,

I męstwo, praca i zgoda

Niezłomność i wytrwałość w realizacji planów, a nade wszystko wzajemna pomoc i zgoda (znów podkreślenie roli wspólnoty) - oto, czym powinni się kierować. Ludziom, którzy prezentują taką postawę wszystko musi sprzyjać, nawet „nieba”, dlatego też ma dla nich rzeczy niemożliwych.