T S Eliot Rola krytyki0

ROLA KRYTYKI 1

Pisząc kilka lat temu o stosunku pomiędzy sztuką dawną a nową, sformułowałem pogląd, przy którym obstaję i dzisiaj, w zdaniach, które pozwolę sobie przytoczyć, ponieważ niniejszy esej będzie zastosowaniem zasady w nich zawartej:

„Istniejące zabytki tworzą w swoim zespole porządek doskonały, którego układ zmienia się, ilekroć wprowadzi się doń nowe (rzeczywiście nowe) dzieło sztuki. Układ, jaki istnieje przed pojawieniem się nowego dzieła, jest układem zamkniętym; i aby porządek mógł się nadal utrzymać po pojawieniu się nowości, całość układu musi ulec, chociażby nawet nieznacznemu, przesunięciu. W ten sposób nastąpi przewartościowanie związków, współzależności i wartości każdego dzieła sztuki w odniesieniu do całości dorobku i ten proces prowadzi do zgody pomiędzy tym, co dawne, i tym, co nowe. Ktokolwiek przyjmie tę koncepcję ładu, taką koncepcję kształtu literatury europejskiej, a więc i angielskiej, nie będzie się oburzał, że teraźniejszość w tym samym stopniu ustala zmiany w przeszłości, w jakim przeszłość nadaje kierunek teraźniejszości.”

Zajmowałem się wtedy problemem artysty i poczuciem tradycji, które powinien, według mnie,

19 Szkice krytyczne