Zdjęcie077 (2)

ROZDZIAŁ 1

Wprowadzenie do makroekonomii

1.1. Wprowadzenie

Ekonomia jest nauką społeczną, badającą działania gospodarcze człowieka, tj.: produkcję, podział, wymianę i konsumpcję dóbr. Działania te polegają na realizacji obranego przez niego celu gospodarczego przy ograniczonych zasobach i możliwościach produkcyjnych gospodarki.

W ekonomii od poł. XX w. istnieje podział na mikroekonomię i makroekonomię. Mikroekonomia bada poszczególne elementy tworzące gospodarkę, takie jak: gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa, sektory i gałęzie gospodarki, rynki określonych dóbr i usług oraz ich procesy gospodarowania. Zajmuje się ona wyborami ekonomicznymi dokonywanymi przez pojedyncze podmioty gospodarcze przy ograniczoności dostępnych zasobów.

Makroekonomia bada gospodarkę jako całość, koncentrując się na analizach wzrostu gospodarczego oraz wahań gospodarczych. Do podstawowych wielkości makroekonomicznych należą: globalna produkcja, globalny popyt na dobra, inflacja, bezrobocie, konsumpcja, inwestycje, bilans płatniczy, kurs walutowy, podaż pieniądza, stopy procentowe. Ważnym obszarem badań makroekonomii są również zakres i skutki ingerencji państwa w gospodarkę. Poniżej zdefiniowano wybrane pojęcia, które będą rozwijane w trakcie podstawowego kursu makroekonomii.

Realny produkt krajowy brutto (PKB) jest miarą całkowitej produkcji gospodarki krajowej w danym okresie (np. roku, kwartale, miesiącu). Przyrost realnego PKB określany jest mianem wzrostu gospodarczego. Zmiany poziomu aktywności gospodarczej (w tym stóp wzrostu gospodarczego) to wahania koniunkturalne, które zależą od różnych czynników ekonomicznych, instytucjonalnych, politycznych oraz społecznych.

Inflacja jest to proces wzrostu przeciętnego poziomu cen. Jest ona mierzona stopą inflacji, która wyraża procentowy przyrost przeciętnego poziomu cen dóbr i usług w danym okresie (np. roku, miesiącu). Deflacja jest to proces spadku przeciętnego poziomu cen. Inflacja oznacza spadek, a deflacja - wzrost siły nabywczej pieniądza krajowego. Utrzymanie stabilności pieniądza krajowego jest zadaniem banku centralnego.

Stopa bezrobocia jest to procentowy udział liczby osób bezrobotnych w zasobie siły roboczej (osoby aktywne zawodowo). Bezrobotni są to osoby, które nie pracują, aktywnie poszukują pracy i są gotowe ją podjąć. Zasób siły roboczej jest definiowany jako liczba osób

7