9742849145

WPROWADZENIE

Rachunkowość jest nauką stosowaną, o czym w odniesieniu do nauki przesądza jej metodologia, a że stosowaną - jej cel. Rachunkowość jako nauka jest dyscypliną normatywną, pełną empirycznej treści, zorientowaną na cele oraz związaną ze strukturą logicznego wnioskowania. Rachunkowość łączy w sobie trzy człony wzajemnie ze sobą powiązane: teorię rachunkowości, praktykę rachunkowości oraz politykę rachunkowości.

Każdy z powyższych wymiarów jest istotny dla zachowania jedności rachunkowości i zachowania statusu nauki stosowanej.

Przedmiotem rozważań artykułów zawartych w niniejszym numerze czasopisma STUDIA OECONOMICA POSNANIENSIA jest zarówno teoria, jak i praktyka oraz polityka rachunkowości.

Rachunkowość jest wytworem wiedzy i umiejętności człowieka ukształtowanym na przestrzeni dziejów. Jest jedną z najstarszych dyscyplin ekonomicznych, a mimo to formalnie nie jest uznawana za dyscyplinę naukową. Czy zatem można mówić o rachunkowości jako nauce ? Co należy rozumieć pod pojęciem „nauka”? Jakimi cechami powinna odznaczać się dana dyscyplina, aby została uznana za naukową? Czy „nauka” oznacza to samo co „teoria”? Jakie relacje zachodzą pomiędzy teorią rachunkowości a nauką rachunkowości? M. Remlein podjęła próbę odpowiedzi na powyższe pytania oraz zaprezentowania argumentów świadczących o rachunkowości jako nauce.

Również artykuł J. Wielgórskiej-Leszczyńskiej został poświęcony nauce rachunkowości jako samodzielnej dyscyplinie naukowej. Autorka na podstawie przeprowadzonej analizy literatury stwierdza różnorodność poglądów odnoszących się do charakterystyki rachunkowości jako nauki teoretycznej i praktycznej. Przyjęła zatem za cel artykułu przedstawienie rachunkowości jako dyscypliny naukowej posiadającej przedmiot, cel i metody badawcze, a także wykazanie jej związków z finansami, ekonomią i naukami o zarządzaniu.

Istotnym elementem teorii rachunkowości są zagadnienia pełnionych przez nią funkcji. Postępujący od czasów prehistorycznych rozwój funkcji rachunkowości stymulowany był przez wiele czynników. Za jedną z głównych determinant rozwoju rachunkowości można uznać powstawanie nowych koncepcji teoretycznych, w tym teorię legitymizacji. To wpływ teorii