PwTiR067

132 Rozdział 5

być stosowane wyłącznie w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu tej ustawy. Nie mogą więc znajdować zastosowania w stosunku do wszelkich innych obiektów, w tym takich, w których są świadczone usługi hotelarskie. Jednak zakaz ten nie odnosi się do nazw rodzajów obiektów używanych w takim kontekście, z którego jednoznacznie wynika, że obiekty te nie są obiektami hotelarskimi w rozumieniu wymienionej ustawy. Toteż nie narusza wymienionego zakazu np. nazwa „hotel dla psów” czy „schronisko dla zwierząt”. Podobnie nazwa „hotel garnizonowy” odnosi się do zupełnie innego rodzaju obiektów, których zasady tworzenia i prowadzenia zostały określone rozporządzeniem MON w sprawie zakwaterowania tymczasowego oraz hoteli garnizonowych z 1999 r. Omawiana ochrona prawna nazw rodzajowych i oznaczeń obiektów hotelarskich wykazuje, jak ważne znaczenie mają takie określenia, jak hotel czy pensjonat, skoro ustawodawca zdecydował się na tak wyjątkową ich ochronę.

Przedsiębiorcy hotelarscy używają nierzadko w swej działalności również innych nazw niż wyżej wymienione rodzaje obiektów hotelarskich. Dosyć często występują np. takie określenia, jak zajazd, oberża, karczma, gospoda, dom turysty, dom gościnny, gościniec, dom wypoczynkowy, bacówka, stacja turystyczna, stanica wodna, bungalow, rezydencja turystyczna, czy domek turystyczny. Jest to całkowicie dopuszczalne w świetle prawa postępowanie. Ustawa o usługach turystycznych wyraźnie stwierdza, że przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie mogą do oznaczania obiektów hotelarskich stosować inne nazwy obok nazw rodzajów określonych w tej ustawie. Ta dodatkowa nazwa obiektu hotelarskiego może być użyta w języku obcym. Nie stoją temu na przeszkodzie wymagania ustawy o języku polskim z 1999 r. Przecież przepisy tej ustawy zakazują w obrocie prawnym na terytorium RP posługiwania się wyłącznie obcojęzycznymi określeniami. Dodatkowa obca wersja językowa jest więc nawet wskazana w sytuacji, gdy z usług świadczonych w danym obiekcie hotelarskim korzystają głównie czy w znacznym stopniu goście zagraniczni. Obecnie takie dodatkowe określenie „camping” jest nawet używane w ustawowej definicji kempingu, ustalonej w słowniczku ustawy o usługach turystycznych.

Jednakże jeśli usługi hotelarskie są świadczone w obiekcie innym niż hotelarski w rozumieniu ustawy o usługach turystycznych, to nazwa takiego obiektu nie powinna być wyrażona w języku obcym i stanowić odpowiednika polskiej nazwy objętej ochroną prawną. Spotykane są nierzadko obiekty określane mianem „pension”, które to określenie jest francuskim odpowiednikiem pensjonatu. Użycie tego określenia w odniesieniu do obiektu, który nie uzyskał zaszeregowania do pensjonatów, trzeba uznać za naruszenie zakazu ustalonego przez ustawę o usługach turystycznych. Jeśli w danej sytuacji taka wyrażona w języku obcym nazwa obiektu i świadczonych w nim usług to jedyne ich nazewnictwo, gdyż przedsiębiorca pominął polską wersję językową, to mamy zarazem do czynienia z naruszeniem przepisów powołanej ustawy o języku polskim, co jest zagrożone karą grzywny. W celu wyeliminowania wskazanych sposobów obchodzenia przepisów dotyczących używania nazw rodzajowych obiektów hotelarskich dokonano w 2004 r. nowelizacji ustawy o usługach turystycznych. W rezultacie obecnie używanie przy świadczeniu usług hotelarskich zdrobnień (np. hotelik, motelik, pensjonacik), nazw obcojęzycznych, nazw własnych (np. Hotel Górski na oznaczenie schroniska), znaków towarowych, wyróżnień graficznych i innych oznaczeń, jak WOTEL czy OTEL itp., które mogą wprowadzać klientów w błąd co do rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego, stanowi obecnie wykroczenie. Niestety orzecznictwo sądowe w tego rodzaju sprawach nie jest jednolite.

Również używanie nazwy rodzajowej obiektu hotelarskiego przez przedsiębiorcę świadczącego usługi hotelarskie bez decyzji marszałka województwa o zaszeregowaniu stanowi wykroczenie. Tego typu wykroczenie występuje także w razie używania określenia kategorii obiektu hotelarskiego bez nadania jej w drodze decyzji marszałka województwa, jak również w sytuacji posługiwania się nazwą rodzajową lub kategorią obiektu hotelarskiego w sposób niezgodny z decyzją o zaszeregowaniu i nadaniu kategorii. Tego rodzaju postępowania są zagrożone karą ograniczenia wolności lub grzywny.

Omawiana ochrona nazw rodzajowych i oznaczeń kategorii obiektów hotelarskich ma z jednej strony na celu zapewnienie klientom rzetelnej informacji o wielkości i wyposażeniu obiektu hotelarskiego oraz zakresie świadczonych usług. Każdy bowiem klient poinformowany o rodzaju i kategorii obiektu hotelarskiego tym samym w zasadzie już wie, jakiego poziomu usług hotelarskich może oczekiwać w danym obiekcie. Co więcej, gość hotelowy może domagać się, aby zakres oraz jakość świadczonych usług odpowiadały rodzajowi i kategorii danego obiektu hotelarskiego. Należy też zauważyć, że z drugiej strony istnienie ochrony nazw rodzajowych i oznaczeń kategorii obiektów hotelarskich leży w najlepiej pojętym interesie przedsiębiorców świadczących usługi hotelarskie w takich obiektach. Mogą oni zawierać stypizowane umowy hotelowe, odwołujące się do standardowych warunków wyznaczanych przez zaszeregowanie danego obiektu hotelarskiego do oznaczonego rodzaju i nadanie mu stosownej kategorii. Ponadto są wówczas podstawy prawne zwalczania nieuczciwej konkurencji ze strony innych przedsiębiorców.

Poddane omówionej ochronie prawnej nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich powinny być należycie wyeksponowane w tego typu obiektach. Ustawa o usługach turystycznych zobowiązuje przedsiębiorcę, aby w widocznym miejscu w obiekcie hotelarskim były podane następujące informacje:

• nazwa oraz siedziba lub imię i nazwisko, a także adres przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie w danym obiekcie;