012601

1S2

zaległego towaru, który wcześniej lub później, gdy nie będzie usunięty, sprowadzić może wodną puchlinę.

Nie można więc nigdy ubierać i zawijać tak nogi, aby przez nie pory powstrzymane były w oddychaniu, przeciwnie starać się należy, aby nogi zawsze były należycie odczyszczone, i aby oddech skóry odbywał się łatwo, a powietrze mogło wzmacniać skórę. Dowód słuszności moich poglądów dostarczają ci szczególniej, którzy w le-cie rozpoczynają chodzenie boso. a jeszcze lepszego ci, którzy mieli wrzody na nogach lub otwarte rany. Rozpoczynający chodzić boso, wnet dostawali wyrzuty na nogach, wielu nawet mniejsze lub większe wrzody, które często nie mało obawy nabawiły pacjentów. Skoro jednak wyrzuty zgoiły się, a obrzmienie nóg minęło, nabrali przekonania, że wiele gorszych materyj zostało w organizmie, i źe dalszych następstw mieć one nie będą. Ude-rzającem było szczególniej, że właśnie ci, którzy rok w rok miewali zimne nogi, odzyskali gorącość nóg i to nie przemijającą, ale trwałą. Nietylko na nogach, ale i na całem ciele okazała się skuteczność chodzenia boso. Jak bowiem uregulowany obieg krwi, darzy człowieka prawdziwie miłem zdrowiem, tak znowu zaburzenia w krążeniu krwi, gdyby tylko w nogach przydarzały się, sprowadzają niezadowolenie, słabość. Wiele tysięcy cierpi na te dolegliwości, a jakżeż łatwo możnaby im dopomódz. Pewno, że wówczas i życie ludzkie trwałoby dłużej.

Nogi otwarte.

Zdarza się często, że młodzi, a nawet starzy ludzie miewają otwarte nogi. Początkowo obrzmiewa jedna noga, albo obydwie potrosze, lub silnie. Nie rzadko występuje zapalenie na jakimś punkcie nogi, które potem pali i piecze silnie, że nawet we śnie drapie człowiek miejsce cierpiące. Że zaś skóra wyprężona już jest nadmiernie, przez zamkniętą wewnątrz materję ostrą, więc przedziera skórę, i wypływa na zewnątrz mniej lub więcej cieczy. Wyciek ten jest bardzo ostry, gryzie wokoło siebie, tworząc coraz większy otwór, który się zwolna tak rozszerza, iż zniszczy skórę na przestrzeni całej dłoni. Wielkie wówczas boleści znoszą ludziska. Noga potrzebuje troskliwej opieki,

a gdy z całą pilnością nie pielęgnujesz jej, mnożą się boleści, a rana powiększa się dalej. Nóg takich zwykle nie leczy medycyna, a gdy je zagoi, nie rzadko chory znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci. Przykładów na to dość przytoczyć mogę.

Pani niezwykłego zdrowia i mocy, miała latami ca-łemi otwartą nogę. Gdy należycie ją pielęgnowała, wówczas mogła spełniać swe obowiązki. Używała wiele lekarstw, z polecenia lekarzy smarowała maściami, tynkturami i zażywała wiele medykamentów. Ale wszystko nadaremnie. Gdy się raz zgoiła sama, wnet otworzyła się na nowo, i tak działo się na przemiany. W końcu przyobiecał jej lekarz, że z pewnością uleczy jej nogę, gdy przez 6 tygodni pozostanie w łóżku, i sumiennie spełniać będzie jego przepisy. Zgodziła się. Dawano jej codziennie silne środki przeczyszczające. Rana zmniejszała się z dnia na dzień, aż w końcu zasklepiła się. Pani czuła się zdrową i zadowoloną i spełniała swe obowiązki. Noga była wyleczoną, ale teraz głowa została silnie zajęta, wiele dolegliwości w piersi, i odęcie brzucha nastąpiło. Naraz przestała pełnić swe obowiązki, położyła się do łóżka na dni cztery i dostała porażenia serca.

Pojąć nie mogę, dlaczego ludzie zrozumieć tej prawdy nie chcą, że przyczyna otwartej nogi leży w całem cho-rowitem ciele. Dlatego lecząc nogę trzeba zadziałać na całe ciało. Dzieje się to wówczas, gdy wszystka materja chorobotwórcza zostanie w ciele rozpuszczoną, wydaloną a ustrój wzmocniony do tyła, aby nie dopuszczał tworzenia się tych materyj. To jest jedyne naturalne leczenie. Na nodze samej niczego czynić nie można, oprócz, że w czystości utrzymuje się ranę. Gdy wszelka materja chorobotwórcza zostanie z ciała usunięta, a rana z nieczystości, jakie gryzący wyciek przyniósł, oczyszczona, wówczas noga goi się sama. Skoro bowiem wyłapano myszy, dziury same się zapadają. "Wzmocnienie jednakże organizmu czas dłuższy trwać musi, aż w końcu wróci zupełne zdrowie.

Nogi z otwartemi ranami miewają częściej kobiety aniżeli mężczyźni, szczególniej gdy kobiety są otyłe. Ludzie szczupli nie wnet zapadają na tę chorobę, jasny ztąd wniosek, że ludzie otyli łatwiej cierpią na zastoiny krwi