0003101

Ni.

( 28 )

Ni.

z taką dokładnością wyszczególniło, były to pod figurą oznaczające inne nieczystości daleko ważniejsze, jakiemi są grzechy, i przeniewicrzenia się Bogu wyrządzające mu zniewagę. Chrystus w Ewangelii naucza nas, że nie brzydkości zewnętrzne czynią nas nie-miłemi Bogn, ale obrzydliwości wewnętrzne które zarażają duszę.

NIEDŹWIEDŹ. Ursus. Zwierzę bardzo pospolite w Palestynie, o któ-rćm często jest wzmianka w Piśmie ś. Dawid o sobie mówi, iż on często wałczył przeciw Niedźwiedziom. Elizeusz sprawił to, iż dwaj Niedźwiedzie pożarli czerdzieści i dwoje dzieci, które natrząsały się z niego. Amos prorok mówi, iż lud dziesięciu pokoleń miał bydź jako ów człowiek , który uciekając przede Lwem, wpadł na Niedźwiedzia. Quomodo sifugiat Fir a Jacie Leonis, et occurrat et Ursus. Teglatfalassar miał być dla nich jak Lew, a Salmanasar który wypędzić miał wszystkie te pokolenia z ich kraju, stał się jak Niedźwiedź nade Lwa okrutniejszy. W sensie metaforycznym, człowiek okrutny i nieludzki, jest przyrównany do niedźwiedzia. Ursus esuriens princeps impius. lzaiaszo-pisując szczęśliwość królestwa, przyjść mającego na świat Messyasza, mówi ii na ów czas widzieć będzie wołu i niedźwiedzia razem pasących się spokojnie. Niedźwiedź oznaczał narody niewierne, a wół lud Izraelski, albo też winnym sensie, jednym ze skutków opowiadania Ewangelii, być miało zjednoczenie łudzi różnych skłonności. Ecce bestia ałia similis urso , et tres ordines erant in ore ejus. Potem (mówi Daniel) okazała się inna bestya, która podobna była do niedźwiedzia, miała ona trzy rzędy zębów, w swej paszczy; te trzy rzędy zębów mogły oznaczać połączenie trzech inocartw to jest Chaldejczyków, Persów, iMe-dów, które Cyrus oznaczony przez niedźwiedzia miał uczynić Pedes ejus sicut pedes Ursi. W objawieniach mówi Jan ś. Nogi niedźwiedzia oznaczają potęgę i trwałość Państwa Rzymskiego. Daniel. Cap. 7. Sfc.

N1ESW0RNY. Disco his. Wyraz ten pochodzi od słowa Greckiego Dys-co/os niezgodny, nudny , obrus żujący. Święty Piotr zaleca, ażeby słudzy Chrześciańscy byli posłuszuemi Panom swym nietylko uprzejmym, łagodnym, ale też i nieswornym. Etiam Disco-lis. I. Pe.tr. Cap. 2.

N1EWINNIĄTRA. Innocentes. Tem imieniem nazywają się w kościele niemowlęta , które Herod kazał pozabijać w Betleem i okolicach jego, od urodzenia do dwóch łat mające: spodziewając się iż w tej rzezi zajętym będzie nowy król żydowski, o którego narodzeniu powziął wiadomość od mędrców, którzy się udali za przewo-dnią cudownej gwiazdy, do wyszukania i uczczenia tego króla. Cześć Nie-winniąlek tych, jest najdawniejsza w kościele, który ich zawsze uważał jako pierwiastki męczenników, iż oni ponieśli śmierć dla Chrystusa, Jeremiasz na długi czas pierwej tę rzeź ich przepowiedział. Fox in excelso audita est lamentationis , luctus et fle-tus Rachel plorantis filios suos, et noluit consolari quia non sunt. Rachel się tu bierzo za Izraela. Jerem. Cap.32.

Ni.

Ni.

NIEWOLA. Caplwitas. Bóg karał występki swego ludu rozmaitą niewolą, w którą dopuszczał im wpadać.— Prócz owej w Egipcie z której ich n-wolnił przez Mojżesza , liczy się ich sześć owych, ktorem podpadali w przeciągu rządu Sędziów: pierwsza pod Husa nem królem Mesopotamii , druga pod Eglonem królem Moabitów, z której byli wybawieni od Aoda, trzecia pod Filistynami,8fc. z której ich uwolnił Sainga , czwarta pod Tabonem królem Azoru z której ich oswobodziła Debora i Barak, piąta pod Madianita-tni, z której wybawieni zostali przez Gedeona, szósta nakoniec pod Am-monitami i Filistynami za Sędziów Je-ftego, Hclego, Samsona i Samuela. Ale większe i przykrzejsze niewole, które ponosił lud Judy i Izraela, były pod królami jednego i drugiego królestwa tego nazwiska, Teglatphalas-sar, i Salmanasar. Pierwszy r. ś. 3264, drugi r. ś. 3283, spustoszyli królestwo Izraelskie, i zabrali w niewolą dziesięć pokoleń. Ta niewola Izraelitów pod Salmanasarem była bez powrotu , i dziesięć pokoleń już nigdy nie powróciły do swego kraju za takim wyrokiem, za jakim powróciło pokolenie Judy; już więcej odtąd nie składali oddzielnego ludu od tego pokolenia. Prowincya Sainaryi i jej stołeczne miasto Samarya, królestwa oraz Izraelskiego, były zawsze od obcych zajęte. Ale za pomyślnym wyrokiem Cyrnsa, i nadaniem' wolności, krórej królowie Perscy pozwolili żydom, a-żeby powrócili do swego kraju, wystawili na nowo kościół i żyli podług praw swoich; znaczna liczba Izraeli

tów z pośród różnych pokoleń, co raz więcej przybywając, złączyli się z pokoleniem Judy, i składali już odtąd jedno tylko ciało narodu, powróciwszy wszyscy do jednej i tejże samej czci prawego Boga. — Cztery liczą się niewole, ktorem podpadało pokolenie królestwa Judy, a te wszystkie w Babilonii , pierwsza za Joachima , r. i. 3398, za czasów Daniela i towarzyszów jego, druga r. ś. 3401, pod Nabuchodono-zorem, trzecia r. ś. 3406, wtenczas gdy Jehoniasz był zaprowadzony do Babilonii z częśeią ludu swego, czwarta nakoniec r. ś. 3416, za Se-decyasza , ta była od Jeremiasza przepowiedziana , i odtąd poczyna się lat siedmdziesiąt niewoli, o której mówi ten Prorok. Nabuchodonozor umyśliwszy uczynić Babilonią głównem państwem wschodu , poprzenosił tam dla jej zaludnienia mieszkańców rożnych krajów, które zawojował. Żydzi tam mieli swych sędziów, i rządców, którzy zarządzali niemi podług ich praw. Mamy tego dowód w historyi Zuzanny. Cyrus r. ś. 3452 , pozwolił żydom powrócić do swego kraju, ale nie otrzymali pozwolenia na odnowienie kościoła, aż pod Daryuszem synem Istaspa. r. ś. 3486. Nakoniec Artaxcrses Longimanus , wyprawił No-hemiasza do Jeruzalem r. ś. 3537. — Żydzi twierdzą, że tylko byli z pospolitego gminu w narodzie ci którzy powrócili do kraju. Znakomitsi zaś utrzymywali się przy ustawach , które poczynili w Babilonii, i znajdowali się tam w znacznej liczbie po owein przeniesieniu , które się stało za Nabucho-donozora. O tych niewolach czytać