— 60 —
niając ją z wierzchu, albo też wypuszczając mleko chude dołem naczynia, jak np. w amerykańskich wiaderkach Cooley’a. Tak urządzone naczynia stanowią wielkie ułatwienie, ale powodują pewną stratą śmietanki, która w miarą spuszczania mleka, spływając od góry do dołu, na wewnętrznych ścianach wiaderka sią zatrzymuje.
Z mleka zsiadłego można zbierać śmietaną oczywiście tylko jednym sposobem, przez zgar-nienie jej z wierzchu.
Przed zbieraniem należy śmietaną obkroić wkoło naczynia drewnianym nożykiem, a potem zbierać od prawej do lewej rąki: kwaśną śmietaną dużą, okrągłą, dziurkowaną łyżką, a słodką śmietanką łyżką pełną.
Trzeba pewnej wprawy, ażeby szczelnie zebrać wszystką śmietaną, a nie zaczerpnąć mleka. Z dwojga złego lepiej jednak zaczerpnąć trochą mleka wraz ze śmietaną, niż zostawiać śmietaną na mleku, bo, chociaż to i tamto sprowadza mylne obliczenie, wszakże zaczerpnięcie mleka szkody nie sprawia, a utrata każdej odrobiny śmietany szkodę sprowadza.
Ilość śmietany, dającej sią zebrać na danej ilości mleka, zależy, jak się to powiedziało wyżej, od tylu rozmaitych okoliczności, że trudno ją z góry określić. Liczy się co najmniej 6’A :— 10 litrów mleka na 1 litr śmietany. Ale niezależnie od wszystkich innych warunków, sposób, w jaki śmietanę się zbiera, także' niemało na jej ilość wpływa.
Bardzo rzecz ważna, aby mleka przy zbieraniu nie skłócić. Jeżeli mleczarnia jest tak mała, że dla braku miejsca naczynia z mlekiem trzeba stawiać na wyższych półkach, wówczas do zbierania śmietany należy stanąć na podnóżku, aby przenoszeniem naczyń na niższe miejsca nie narazić mleka na skłócenie.
Trzeba zawsze obliczyć i zapisać najprzód na tablicy a potem do książki, ile się zebrało śmietany, na jakiej ilości mleka i po ilu godzinach.
Jeżeli śmietana podchodzi w misach z ozna-czonemi litrami, obliczyć bardzo łatwo, bo widzi się przed zbieraniem, ile jest mleka w ogóle, a potem ile ubyło śmietany.
Można też zanurzyć prostopadle miarkę blaszaną lub drewnianą, obliczoną na litry odpowiednio do objętości misy.