0089

«9

Czas. Należy zawsze pamiętać o tem, żeby na wycieczki wychodzić możliwie najwcześniej: na większe, całodzienne, najpóźniej o 5-ej, na mniejsze, najpóźniej o 7-ej godzinie rano. Wędrówki w górach o szarej godzinie należą do przykrych, a w nocy wprost do niebezpiecznych, pochłaniających przytem najmniej 2—3 razy tyle czasu, ile go potrzeba na przejście tej samej drogi w dzień. Przytem piękne widoki, szczególnie w dolinach i kotlinach, gdzie słońce prędko zachodzi, ma się właśnie w dzień, koło południa, w pełni blasku słonecznego. Wyższe szczyty znowu, jak np. Łomnica, Gierlach i t. p., wolne są od mgły zwykle tylko do południa. Do tego należy dodać i przykrość, jakiej się doznaje w górach na myśl o braku czasu na dłuższe zatrzymanie się bądź dla podziwiania widoku, bądź też dla odpoczynku, jakoteż na myśl o konieczności wytężania sił, ażeby za dnia zdążyć do domu lub do schroniska. Dobrą pogodę, tak pożądaną do wycieczek, trudno naturalnie przewidzieć. Wszelako można jej oczekiwać, jeżeli barometr w »Domu klubowym T. T.« przy ulicy Krupówkach 14 wskazuje wyżej niż 692 mm.

Zachowanie się w górach. Przedewszystkiem nie należy na wycieczkę wybierać się na czczo. Z początku iść wolno, często robić krótkie przystanki od ¹/_a—1 minuty, szczegół-