0433

418

ADELAJDA; FELKA; ME.MIEKZA.

VIII. 14 a. In. 16.

Odnowicielu (II. 1L), do którego zgodnie z pojęciami dawniejszemi, tytuł rex stosunkowo jeszcze najlepiej przystawałby, myśleć tu nie można, albowiem klasztor trzebnicki założony został dopiero 1203 r., w czasie, w którym żadna z córek Odnowiciela żyć już nie mogła. Z tego wypływa, że chcąc wiarogodność powyższej zapiski utrzymać, należałoby w niej przeprowadzić co najmniej zmianę określenia: filia rerjis Kazimiri na filia ilucis Kazimiri. W takim zaś razie można też przyjąć, że jeżeli nawet w klasztorze trzebnickim przebywała jakaś księżniczka Adelajda, to mogła to być córka któregokolwiek z książąt śląskich Lego imienia; stąd zaś wynikłoby", że nie ma powodu zajmować się nią bliżej na fena miejscu. Ażeby jednak uchylić wszelkie wątpliwości, dotknijmy jeszcze pytania, czy tradycya miejscowa, klasztorna, nie da nam jakiegokolwiek wyjaśnienia o tej zagadkowej bądź co bądź osobistości, i czy przypadkiem nie nasuną sic względy, które ją każą uważać za córkę któregoś z Piastów meśląskich. O tej tradycyi możemy zaczerpnąć dokładnych informaeyj z Kr on. Trzebn. rymów.ⁱ), spisanej przez 0. Arnolda Teichera, professa lubuskiego r. 1764. Opowiada tedy rzeczona kronika, że za rządów pierwszej ksieni trzebnickiej, 1’etrussy (zm. r. 1218), przebywała w klasztorze Adelajda. (Aleydis), dziewica królewskiego pochodzenia, córka Kazimierza II polskiego, która w skromności swojej zadowoliła się stanowiskiem siostry zakonnej (Coiwersin), a zmarła r. 1211. Ze względu na dale śmierci przypuściłby należało, żo była córką Kazimierza Sprawiedliwego. Jakkolwiek skądinąd wiadomości o takiej córce jego nie mamy, to jednak nic nie stałoby na przeszkodzie przyjąć-, że w rzeczywistości istniała, gdyby nie okoliczność, że wszystkie o niej podane daty (imię, ojciec i rok śmierci) zgadzają sic zupełnie z datami (myl-nerni), jakie nam inne źródła przechowały o rzekomej Sprawiedliwego, a rzeczywistej Kazimierza 1 kujawskiego córce Adelajdzie, mniszce zakonu dominikańskiego w Sandomierzu, zmarłej r. 1291 (VI/. li.). Zaszło tu więc oczywiste nieporozumienie, t. z. wiadomość o rzeczywiście istniejącej Piastownie, która jednak z innego ojca się rodziła, w innym klasztorze przebywała, a wreszcie i w innym czasie umarła, zostały przez omyłkę do rzekomej zakonnicy trzebnickiej odniesione. Nie trudno nawet dojść, jaką drogi), się to siało; wiadomo, że w pierwszej połowie XIV wieku siostrzenica Adelajdy, Konstancya, sprawowała godność ksieni trzebnickiej (VII. 13.): z nią to mogła też do Trzebnicy zawitać wiadomość o losach Adelajdy, którą późniejsza tradycya, klasztorna z zakonnicy sandomierskiej przemieniła w zakonnicę trzebnicką. Data 29 sierpnia, przytoczona w Calend. Ileued. nie jest wprawdzie rzeczywistą datą zgonu Adelajdy, mniszki sandomierskiej (VII. 3.). atoli nie można jej tu wcale brać w rac,hubę, może ona bowiem być snadno dowolnie obraną dalą kommomoracyi, jak wiele innych dat w tymże Kalendarzu.

15. Niemierza.

Jako syn Pełki z (kiłowa i Anny poświadczony wraz z bratem Pełką w dokumencie z 26 kwietnia 1379 r.-). W zapisce sądowej z 15 maja 1388 r. ^;ą występują Niemierza i Pełka z (kiłowa., zawierając akt prawny z wdową po Niemierzy z Bydlina, prawdopodobnie swą krewniaczką; dowiadujemy się z lej zapiski, że należały do nich posiadłości Gałów, JJydlin, Domanowiee i Zalesie. Ze względu na ten szczegół przyjąć też należy, że występujący w zapiskach z 3 lutego 1389 r.^J) i 27 marca t. r.⁵) Niemierza i Pełka z Bydlina są identyczni z Niemierza i Pełką z Galowa. Dalszych losów obu nic mam możności śledzić 'j. Z zostawionych tu dat wynika, że ocl nich lub od jednego z nich pochodzi rodzina Gałowskieh lub Bydlińskich.

16. Pełka.

Wzmiankowany jako brat Niemierzy w przytoczonym poprzednio dokumencie i zapiskach sądowych (VIII. 13.). Ostatnia z tych zapisek nosi datę 27 marca 1389 r. Zmarł tedy po tej dacie.

i) Bach, Gesch. d. Kloslcrstiftes Trebnitz w Arch. f. Ciesch. d. Bisth. Brcsl. B. 291. 292. — -) Kod. dypl. Fol. III. nr. 161. — 3) Star od. prawa poi. pomn. VIII. nr. 4712. — 4) Ibid. VIII. nr. CLVI1I. 15. — •^r>) Ibid. VIII. nr. 5192. —■ ^<;l Por. str. 411 u w. 4.

wi <l»